Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Wykazważniejszychoznaczeń
Nph(x,λ)-liczbafotonówodługościfaliλwnikającychnagłębokościx
ogniwa(odgórnejjegopowierzchni)najednostkępowierzchni
iwjednostceczasu;
P(λ)
-rozkładwidmapromieniowaniawykreślonyjakofunkcjadługości
fali[Wm-2pm-1];
POA
-płaszczyznapowierzchnimodułów;
QE(λ)
-zewnętrznawydajnośćkwantowa;
QI(λ)
-wewnętrznawydajnośćkwantowa;
Qmax
-ładunekmaksymalnywytwarzanyprzeztestowanymoduł;
Qnom
-ładunekkumulowanyprzyznamionowymnapięciuogniwa/modułu
Vnom;
R
-szybkośćrekombinacji;
R(λ)
-współczynnikodbiciaświatła;
RL
-rezystancjaobciążenia;
RS
-rezystancjaszeregowa;
S
-szybkośćrekombinacjipowierzchniowej;
SCR
-obszarładunkuprzestrzennego;
S(λ)
-czułośćwidmowaogniwa;
STC
-standardowewarunkibadań(ang.StandardTestConditions);
T
-temperatura;
Tamb
-temperaturaotoczenia;
TCO
-przezroczystawarstwaprzewodząca;
Tx(λ)
-transmitancjepromieniowaniasłonecznegowatmosferze;
UPF
-frakcjafotonówużytecznych(ang.UsefulPhotonFraction);
Vm
-napięciepunktumocymaksymalnej;
VOC
-napięcieobwoduotwartego;
W
-szerokośćobszaruzubożonego;
z
-kątpadaniapromienidonormalnejdohoryzontu;
α
-współczynnikabsorpcjiświatła;
β
-kątwzniesieniaSłońca;
γ
-kątnachyleniapłaszczyznypowierzchnimodułów(POA);
δ
-wartośćdeklinacjisłonecznej;
Θ
-kątpadaniawiązkipromieniowaniasłonecznegodonormalnej
dopłaszczyznypowierzchnimodułu;
λc
-granicznadługośćfali,przyktórejfotonwytwarzaparę
elektron-dziura(ang.cut);
μn
-ruchliwośćelektronówwmaterialetypun;
μp
-ruchliwośćelektronówwmaterialetypup;
τ
-czasżycianośników;
τa(λ)
-współczynnikabsorpcjiaerozolu;
f
-szerokośćgeograficznadanejlokalizacji;
φ
-entalpiaswobodna;
ω
-wartośćkątapołożeniaSłońcananieboskłonie(wpołudnieω=0O).
11
