Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
niebieskie–odpowiedziałbezzająknieniaFitzsimmons.
–Błogosławienicisi,albowiemoniposiądąziemię.Błogosławieni,
którzypłaczą,albowiemonibędąpocieszeni.Błogosławieni,którzy
łaknąipragnąsprawiedliwości,albowiemonibędąnasyceni.
Błogosławienimiłosierni,albowiemonimiłosierdziadostąpią.
Błogosławieniczystegoserca,albowiemoniBogaoglądaćbędą.
Błogosławienipokójczyniący,albowiemnazwanibędąsynami
Bożymi.
–Nieźle,Bob,aletodopierosiedem.
–Jeszcze...Jeszcze...Zapomniałemostatniego.
–Nocóż.Błogosławieni,którzyprześladowaniacierpiądla
sprawiedliwości,albowiemichjestkrólestwoniebieskie–dokończył
zaniegoztryumfującąminąpastorPritchard.–Spisałeśsię
znakomicie,alewtejsytuacji...
TomówiącwziąłwręcepiękniewydanąBiblię,oprawionąwcielęcą
skóręizezłotymiokuciami,któramiałaprzypaśćzwycięzcy.Odwrócił
sięplecamidoBobawręczającjąswemusynowi.
–ZwycięzcądzisiejszychzawodówzostałRodney!–ogłosił
uroczyściewszystkimzgromadzonym
MałyRobertpoczerwieniałtylkonaswejpiegowatejtwarzyibez
słowawyszedłzkościoła.KiedychwilępotymRodneyrównież
opuściłDomPanaściskającpodpachąswojązdobycz,Bobdopadł
gojednymsusem,wyrżnąłwucho,zabrałBiblięipobiegłdodomu.
Takskończyłsiępierwszypojedyneknapięściprzyszłegomistrza
świata.
*
Druginiebyłjużtakszczęśliwy,alebyćmożewłaśniedlategoBob
wogólezostałbokserem.Miałjużlat15,kiedymamawysłała
godosklepupotabakędlaojca.Podrodzeznajdowałosięboisko,
gdziegromadkamłodychludzigraławpiłkę.Wtymmomenciejeden
zzawodnikówkopnąłfutbolówkątakmocno,żeprzeleciałaprzezpłot
ispadłatużpodnogiprzechodzącegoFitzsimmonsa.
–Hej,mały!–Krzyknąłkapitanjednejzdrużyn–Podajnotukulę!
Bobradośniedoskoczyłdopiłkiikopnąłzcałychsił,chcącposłać
jązpowrotemnaboisko.Piłkarzemjednaknajlepszymniebył;
śpiewaniewchórze,studiowanieBibliiipomocojcuwkuźninie
pozostawiaływieleczasunainnerozrywki.Piłkaposzybowała
wzupełnieprzeciwnymkierunku.Sekundępóźniejwielkiisilny
chłopakstałjużprzedBobem.
–Tygnojku–wycedziłprzezzaciśnięteusta.–Zrobiłeś
