Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
zespłatąkredytów.Niedługopotemmusiałsprzedać
dom,resztępieniędzyzabrałażona,takjakcórkę,której
odtamtejporyniewidziałanirazu.
–Niedostałprawadowidzeniasięzwłasnymdziec-
kiem?–SaraBednarzniemogłauwierzyć.
–Żonamiaładobregoprawnika,onbroniłsięsam,
bomunawetnaczynszniewystarczało–wyjaśnił.
–Przyjaźniłeśsięznim?–stanęławoknie,sycącsię
widokiemWzgórzaWinnegoiPalmiarniskąpanych
wświetleulicznychlatarni.
–Nicztychrzeczy–zaprzeczyłgwałtownie.
–Todlaczegojegośmierćtakcięuderzyła?–zdziwi-
łasięSaraBednarz.–Ciebie,AndrzejaSokoła?Czło-
wieka,któryuważa,żenieudacznikomżyciowymnie
należypomagać,jeślitejpomocyprędzejczypóźniej
nieodpracują?
–To,żeśmierdzącymleniomwykorzystującymsys-
temopiekispołecznejniedałbymzłamanegogrosza,
choćbymielizgłoduzdechnąć,niejestrównoznaczne
ztym,iżpotępiamkażdego,komusięwżyciupowinę-
łanoga–odciąłsięmomentalnie.–Tenfacetstarałsię
przynajmniejzarobićnażyciezbieraniemzłomuima-
kulatury.Niemówiącotym,żestoczyłsięnamargines
życianieprzezwłasnelenistwo,tylkoniekompetencję
innych–kontynuował.–Wspominałem,żenaczelnik
zeskarbówkipotym,jakzniszczyłtęfirmę,wysoko
awansował?
–Wciążnierozumiem,dlaczegojegośmierćażtak
tobąwstrząsnęła–oparładłonieopanoramicznąszy-
bę.Chuchnęła,wpatrującsięwkształtypowstające
odpary.
12
