Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Jimmyczasemstraszniemniemęczysz,wiesz?
–Mogęmiećsiostrzyczkę?
–Nie!
–Abraciszka?Proszę.
–Nieznaczynie!Słyszałeś?Powiedziałam,żenie!
–Dlaczegonie?
Tobyłgwóźdźprogramu,załatwiałsprawę.Mogła
wybuchnąćpłaczem,zerwaćsięiwybieczpokoju,
trzaśnięciedrzwiami,świstpowietrza.Wybuchnąć
płaczemigoprzytulić.Rozbićfiliżankę,wrzeszcząc:
–Cozadno,dnototalne,cozabeznadzieja!
Mogłagonawetuderzyć,apochwiliuścisnąć
iwybuchnąćpłaczem.Mogłazrobićcokolwiek.
Albopoprostupłakać,zgłowąopartąnarękach.
Trzęsącsię,walczyłaooddech,krztusiłasięiszlochała.
Wtedyniewiedział,corobić.Takbardzojąkochał,gdy
jąunieszczęśliwiał–czyteżkiedyona
gounieszczęśliwiała,wtakichchwilachniewiedziałkto
kogo.Poklepywałją,trzymającsięnadystans,jak
wpobliżuobcychpsów,wyciągałrękęipowtarzał:
–Przykromi,przykromi.
Byłomuprzykro,aleniedokońca.Triumfował,
gratulowałsobie,żezdołałjądoprowadzićdotakiego
stanu.
Pozatymsiębał.Zawszebalansowałnakrawędzi:czy
posunąłsięzadaleko?Ajeślitak,cosięzdarzy?
