Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
3.Mojamatka
Gdyumieraławstyczniu2004roku,miałabezmała
dziewięćdziesiątdwalata.Ja–sześćdziesiątydziewiąty
rokżycia.Jakopowiadałamigosposiamojej
mamy:
–Zamartwiałasię,jakpanprzeżyjejejśmierć.
Czypantowytrzyma?
Kiedymiałemsześćlat,wojna
rozłączyłanaszojcem.Zdziennikajegowojennych
peregrynacjiwidać,ilerazywracałwspomnieniami
dożony;widać,żetodlaniejpisałtendziennik,
zakładając,żesammożezginąćnafroncie.Alepowojnie
żylijużfaktyczniewseparacji,choćczęstopodjednym
dachem.Kiedyojcieczmarłwstyczniu1952roku,matka
niemiałajeszczeczterdziestulat.Byłapięknąkobietą,
zmocnymcharakterem.Przyjacieleuważali,żepowinna
wyjśćzamąż.Ipopychalimocnosprawęmojegowyjazdu
nastudiadoZwiązkuRadzieckiego,abymjejniewiązał
rąk.Setkilistówmatkidomnieimoichdoniejztego
studyjnegoczasuświadcząotym,jakniemalcodzienną,
nierozerwalnąbyłanaszawięź.ZKazania,zMoskwy,
zKaukazu–niezależnieodmiejscapobytucodwa
tygodnietelefonowałemdomatki.ApotemzFrancji,
zWłoch,zNiemiecjeszczeczęściej.
Niewyszłaponowniezamąż.Jejgłównątroskąbyłem
ja.Potem,kiedynaświatprzyszływnuki:Aleksander
(1974)iKarol(1977),chłopcyzajęlimiejscerównorzędne
zemną.Aleniebyłatypowąnadopiekuńczą„żydowską
matką”.Jejpostępowaniebyłopodbudowane
doświadczeniemmedycznymiracjonalnymmyśleniem.
Straciwszycałąrodzinęwymordowanąwczasiewojny
przezNiemców,jedyneswojeprzedłużeniewidziaławnas
trzech.Troszczyłasięoniemalkażdyszczegółmojego
życia.Aleprawienigdymnieniecałowała,rzadko
chwaliła.Spytałempolatach:–
Dlaczegomnienie
całowałaś?
Odpowiedziała:
–Ojcamiałeśkrótkoitylko
dochodzącego.Namniespadłapodwójnarola,kobiety
