Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
49
___
___
___
_____
___
___
___
___
___
___
___
___
___
___
___
___
___
___
___
___
___
___
___
___
___
___
___
__
wystarczającejkonceptualizacjiadekwatnychprogramówwspomagających)i(lub)
państwowapolitykaoświatowaniebędzieuwzględniaławrozwiązaniachfinansowo-
organizacyjnychspecyfikipotrzebedukacyjnychirehabilitacyjnychuczniów
zniepełnosprawnością.Wwypadkuniektórychgrupuczniów,wtymuczniów
zpoważnymidysfunkcjamisensorycznymi,niewszystkietrudnościmogąbyć
rozwiązanepoprzezzmianępostępowanianauczycieliistosowanieuniwersalnych
strategiiwdydaktyce,np.uczniowiezniepełnosprawnościąwzrokuwymagają
systematycznegotreninguorientacjiprzestrzennejisamodzielnego,bezpiecznego
poruszania
się
prowadzonego
przez
profesjonalnie
przygotowanego,
doświadczonegotyflopedagoga.
Rozpoznaniebarierwnauceorazichzminimalizowanielubpokonaniewymaga
adekwatnychdziałańdiagnostycznych,którewedukacjiwłączającejprzyjmują
postaćciągłegoprocesustawianiaiweryfikowaniaroboczychhipoteznatemat
optymalnego
dostosowania
warunków
dydaktycznych
do
indywidualnych,
aktualnychmożliwościipotrzebdanegoucznia.Diagnostykakoncentrujesiętu
naopisieianaliziedynamicznychinterakcjizachodzącychpomiędzyprocesami
uczeniasięinauczania,azwracającuwagęnakontekstoweczynnikinabywania
wiedzy,
umożliwia
efektywne
projektowanie
zindywidualizowanych
sytuacji
dydaktycznychpozwalającychnawykroczeniepozaaktualnąstrefęrozwoju
dziecka.Takrozumianeczynnościdiagnostycznekierowanesądowszystkich
uczniówwklasie,nietylkodouczniówzniepełnosprawnością.Jednaktrafne
określenie
potrzeb
edukacyjno-rozwojowych
dziecka
doświadczającego
niepełnosprawności,wtymprawidłowezinterpretowaniejegozachowańoraz
związkówmiędzyzmianączynnikówśrodowiskowychaskutecznościądziałań
ucznia,wymagaodnauczycielipewnegozasobuspecjalistycznejwiedzynatemat
funkcjonalnych
konsekwencji
konkretnej
dysfunkcji
oraz
sposobów
ich
przezwyciężania.14Praktycznarealizacjazałożeńdiagnostykiinkluzyjnejmożliwa
jest
więc
przy
odpowiednim
przygotowaniu
merytorycznym
nauczycieli
zatrudnionychwszkolnictwieogólnodostępnym,profesjonalnymisystematycznym
wsparciuudzielanymnaterenietychplacówekprzezpedagogówspecjalnychoraz
pewnej
niezależności
w
prowadzeniu
postępowania
diagnostycznego
odadministracyjnychiformalnychpostępowańwstępnych.Dlasprostaniatym
wymogomkoniecznesąnowerozwiązaniasystemowezapewniająceprzemiany
całego
szkolnictwa,
których
wprowadzenie
jest
niewątpliwie
działaniem
długoterminowym.
Obecnie
związek
międzyanalizą
poziomukompetencji
poszczególnychuczniówwklasieaofertąpedagogicznąniestanowizazwyczaj
centralnegoelementupodejmowaniadziałańdydaktycznychwplacówkach
ogólnodostępnych,doktórychuczęszczająuczniowiezespecjalnymipotrzebami
edukacyjnymiwynikającymizniepełnosprawności.
Ponadtonależyzwrócićuwagęnafakt,żedydaktykęwłączającąwujęciu
ogólnymiwodniesieniudoposzczególnychprzedmiotówszkolnychnależynadal
określaćmianemdezyderatu.15Choćideaprzewodniaszkoływłączającejjest
konsekwentnierozwijanawanalizachteoretycznych,tokwestiedydaktyczne
iudoskonalaniekonkretnychrozwiązańmetodycznych,wtymwytycznedotyczące
14K.Czerwińska,Edukacjainkluzyjnauczniówzniepełnosprawnościąwzroku(w:)S.Sobczak,L.Pytka,
T.Zacharuk(red.):Edukacjainkluzyjna.Teoria–system–metoda.Siedlce2015,s.88-89
15M.Laubner,SachunterrichtundInklusionżeineLiteraturübersicht.www.widerstreit-sachunterricht.de.
2009,13,1-9
