Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
PRZEDMOWA
„NajechałgowreszciesamZawiszaCzarnySulimczyk,lecz
widzącrycerzabezkoniainiechcącprzeciwrycerskiemuprawu
ztyłunańuderzyć,zeskoczyłtakżezrumaka(ł)”.
Dlaczegoprzyszłomidogłowyzacząćprzedmowędo
książkiowybitnymsportowcucytatemz„Krzyżaków”Henryka
Sienkiewicza,wspierającsięwielkimpolskimrycerzem?
Charakterczłowiekakształtujesięjużwdzieciństwie.
Pierwszeksiążkiiwydarzeniazapadajągłębokowpamięć,
rozpalająwyobraźnię.Takąlekturąbylidlamniewłaśnie
„Krzyżacy”Sienkiewicza,późniejjegotrylogia.Wtymsamym
czasie,opróczczytania,byłotakżesłuchanie,przezradiona
słuchawki.TamTeatrPolskiegoRadia,któregopodmądrym
wpływemmatkibyłemregularnymsłuchaczem,itransmisje
sportowe.
Wspaniałym
pośrednikiem
bywał
niezwykły
sprawozdawcaBohdanTomaszewski.WyścigiPokojuirelacje
zmistrzostwEuropywboksiebyłydlawiększościPolaków
napoczątkulatpięćdziesiątychubiegłegostuleciaczymśnie
mniejpasjonującymod„Ogniemimieczem”,„Potopu”i„Pana
Wołodyjowskiego”.Wybitnisportowcytamtychczasówdla
niespełnadziesięcioletniegochłopcastawalisięwspółczesnymi
tejwłaśnietrylogiibohaterami.
W„Krzyżakach”wfinałowejbitwienapolachGrunwaldu
SienkiewiczzaJanemDługoszemopisujetakzwanychrycerzy
przedchorągiewnych–największychówczesnychpolskich
wojowników.Świetnieznaliichkrzyżaccyprzeciwnicy.Spotykali
sięznimiwbezkrwawychturniejachjaknadrużynowych
9
