Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Rozdział2
PołudniowaAnglia,hrabstwoDorset
Dwadzieścialatpóźniej
Olive
Zustmędrcausłyszałamkiedyś,żekażdyznasumieratakąśmiercią,
najakązasłużył.PatrzyłamnawątłeciałociotkiRacheliniewiem,
dlaczegoniepotrafiłamprzestaćsięuśmiechać.Wyglądała,jakbyśniła
swójnajpiękniejszysen.Jejpomarszczonepowiekidelikatniedrgały,
awąskieusta,terazskrywanepodmaseczkątlenową,nieznacznie
rozciągałysięwuśmiechu.Wciążbyłapięknaidelikatna.Pomyślałam,
żeumierazcharakterystycznądlasiebieklasą,jeślitakwogólemożna
byłopowiedziećoumieraniu.Mimochoroby,któraniszczyłająprzez
ostatniemiesiące,nadalwyglądaładystyngowanie.Jejdłonie,
naktórychterazmożnabyłozauważyćplamywątrobowe,pozostały
