Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
RozdziałI.Tkankanerwowa
Włóknardzenne,czyliaksonyotoczoneosłonkąmielinową,
przewodząimpulsynerwoweskokowoodjednegoprzewężenia
Ranviera(cieśniwęzła)dokolejnego.Wkażdymprzewężeniu
impulsnerwowypropagowanyjesttakjakopisanotowcze-
śniej,czyliaktywująckolejnekanałysodowebramkowanena-
pięciem.Podstawąprzekazaniapobudzeniadonastępnegowę-
złajestwyłączniebiernygradientpotencjałówmiędzymiejscem
pobudzonym(dodatniapolaryzacja),aniepobudzonym(ujem-
napolaryzacja).Przepływprąduelektrotonicznegowkierunku
kolejnegoprzewężeniastajesięprzyczynądepolaryzacjinieosło-
niętegoodcinkaaksolemmyiprzekroczeniaprogupobudliwo-
ści,acozatymidziewygenerowaniapotencjałuczynnościowego
(ryc.1.28B).Procespowtarzasięażdoosiągnięciazakończenia
aksonu.
Ryc010280
Przewodzenie
potencjału
czynnościowego
ciągłe(A)wwłóknie
bezmielinowym
iskokowe(B)
wwłóknie
mielinowym.
Skokowysposóbpropagacjiimpulsunerwowegojestok.100x
szybszyniżopisywanywcześniej,ciągły.Różnicawprędkości
przewodnictwawynikazobecnościodcinkówaksonuizolowa-
nychprzezmielinę.Towłaśniewtychmiejscach(międzywęź-
lach)prędkośćprzewodzeniaimpulsujestnajwyższa,chociaż
praktycznieniematamkanałówjonowychaktywowanychna-
pięciem.Jednakże,obecnośćregularniepowtarzającychsię
49
