Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
MARIABUKO
Odautorki
„Wojnajużsięskończyła,alejaczuję,żetoniekoniec”
–zapisałamwnotatnikupojednymzespotkań.Dziśnie
jestemjużpewna,czybyłatomyślmojejrozmówczyni
czywłasna.
Przeprowadziłamwywiadyzosobami,których
rodzicewczasiewojnybyliwięźniaminiemieckich
nazistowskichobozówkoncentracyjnych.Impulsem
dopodjęciapróbyzapisutegoodziedziczonego
„doświadczeniabeznazwy”[1]byłkontakt
zuczestnikamiwojennychwydarzeńiich
rodzinami[2].Kontekstem–studianad
międzygeneracyjnąpamięciąwrodzinachofiar
konfliktówwojennychczyprześladowańetnicznych.
Opowieściprzywołanewtejksiążcetopogłosy,gdyż
rezonująwnichgłosywcześniejszychpokoleń.Totakże
po-głosy–historycznienastępne,wybrzmiewające
pogłosachprzodkówiosadzonewkontekścieich
losów.
Mojespotkaniazrozmówcamibyłyzakotwiczone
wprzeszłości,któraniebyłabezpośrednim
doświadczeniemżadnegoznas.Pytałam
iotraumatycznąprzeszłośćrodziców,będącąwszakże
pretekstemdospotkania,ioto,copotem–owłasną
życiowątreść.
Mówiącosobie,bohaterowiemówiąposwojemu.
Jednakbudulcemichhistoriijestprzecieżtakżeto,
coprzekazanoimwrodzinnychdomach–rozmyślnie
imimochodem,wskupieniuiwuniesieniu,
wmilczeniu,wzruszeniuiwnocnymkrzyku,budzącym
zkoszmaru.
Echawojennychprzeżyćodbijałysięwlosachmoich
