Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
uszanowania,rodzajepitafium.Beztanichpochwał,
zuznaniemdlawszelkiegoprzełamywaniastrachu.
Zcelamipoznawczyminajpierw.Mowaoautorskich
zamiarach,nieoefektach,którychocenanależy
doCzytelnika.
HistoriajakoowoNorwidowskie„dziś,tylkocokolwiek
dalej”towtymprzypadkuniegłówniesprawapewnych
podobieństw,dostrzegalnychchoćbymiędzyspołecznymi
reakcjaminanosicielichorobyAIDSobecnieadżumą
ongiś.Analogiewpostawachlękowychwobecgroźby
zagładymorowej,atomowejczyekologicznejtoniejedyne
obszaryduchowejstycznościodległychpokoleń.Wszyscy
mamycośwspólnegoztamtąmrocznąhistorią.
Wyniszczenieczęścipopulacjioznaczanietylkostraty
demograficzneiupadekgospodarczyorazjego
konsekwencjepolityczne.Wrazzludźmiobumierała
kultura.Wniebytzapadałysięrozpoczętedzieła,
ustawałyzamiary.Całatwórczośćistotocalałych
zgehennyzostałatakżenaznaczona–wmyśli,sztuce,
bytowaniu.Barok,zjegowitalnąsiłąiobsesjąśmierci
równocześnie,toniewyłącznierezultatkontrreformacji
isięganiaporozwielmożnionewśredniowieczuwątki.
Uciskudoświadczeńosobistych,znanychwiększości
pokoleńzautopsji,niedałosięzapomnieć.Rany
psychicznezabliźniałysiępowoli.Zwłaszczażeodnawiały
jenietylkonawrotymorowegopowietrza.Liczebność
ofiarpotęgowałaodwiecznądialektykężyciaiumierania.
Tamtaprzeszłośćdotykateraźniejszościwsensiejeszcze
bardziejpodstawowymniżśladyiszczerbykultury.
Dosięgabowiemegzystencjiosobniczej.Wielu,chyba
