Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
—Tonadzwyczajne,Bazyli!MuszęzobaczyćDoriana
Graya.
Hallwardpowstałzławkiipocząłchodzić
poogrodzie.Pochwiliwrócił.
—Henryku—powiedział—DorianGrayjesttylkodla
mniewątkiemartystycznym.Tyniedojrzyszwnimnic,
jawidzęwnimwszystko.Wmoimdzielenigdyniejest
bardziejobecnyniżwtedy,kiedyjegoobrazutamniema.
Jakpowiedziałem,jestonnatchnieniemnowegostylu.
Odnajdujęgowzałamaniachniektórychlinii,wewdzięku
isubtelnościniektórychbarw.Otowszystko.
—Dlaczegóżwięcniechceszwystawićjegoportretu?
—zapytałlordHenryk.
—Gdyżmimowoliwłożyłemwniegowyraztego
całegoubóstwieniaartystycznego,ojakimzresztą
Dorianowinigdyniewspomniałem.Onotymnicniewie.
Nigdyniebędziewiedział.Aleludziemoglibyodgadnąć,
aprzedprzyziemnymispojrzeniamiciekawychniechcę
odsłaniaćswejduszy.Sercamegonigdynieoddampod
ichmikroskop.Wobrazietym,Henryku,jestzawiele
mniesamego,zawiele!
—Poeciniemajątyluzastrzeżeń,gdyżwiedzą,ile
namiętnośćartystysprzyjarozpowszechnieniujegodzieł.
Wdzisiejszychczasachzłamaneserceosiągawiele
wydań.
—Nienawidzęichzato—zawołałHallward.
—Artystawinientworzyćdziełapiękne,alewnienie
wkładaćniczwłasnegożycia.Żyjemywwieku,wktórym
uważasięsztukętylkozarodzajautobiografii.
