Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
10
tekstówuprawiasemiotykęśmieci,wramachktórejhegemonięeste-
tykizastąpionokrytycyzmeminnegorodzaju,opartymnadiagnozie
zjawiskspołecznych,politycznychczykulturowych.
Poszczególneczęści,atakżewszystkieesejewchodzązesobąwdia
-
log–dochodzidokonfrontacjipodejść,pojęć,metod,przezcopo-
jawiającymsięwtletematemstajesięsamdyskurspiśmiennictwa
filmowego,czymożenawetszerzej:wnaukachhumanistycznych.Ar-
tykułyzostałypogrupowane–posegregowane–wczęściakcentują-
ceflnarratora”
,nadrzędnąinstancjęokreślającądopewnegostopnia
zasadykomunikacji:jestto(wy)twórca,widzorazkrytyk.Kolejność
rozdziałówczyartykułówniejestwartościująca,choćnieudałosię
uniknąćoceny–zwłaszczażeczęstoprzyglądaliśmysięfilmomczy
serialom,którezdefinicjiniejakosąflzłe”
.WedługJeffreyaSconce’a
(„Trashing”theAcademy:Taste,Exces,andtheEmergingPoliticsofCi-
nematicStyle,1995)parakinowawrażliwośćinfiltrujeakademię,ale
ztradycyjnympodejściemłączyjąprotestwobecmainstreamu.Dla-
tegowniniejszejpublikacjiAlainResnaissąsiadujezLloydemKauf-
manem,niszowekinomeksykańskiezfilmamiTheAsylum,aostrze
krytykiskupiasięnaHollywood,nienaBollywood.Poszukiwaczeza-
ginionychznaczeńpróbująkontynuowaćkarnawałowątradycjęiprzy-
siadająsiędostołudysfunkcyjnejrodzinyflzłegokina”
.
KajaŁuczyńskaiMartaStańczyk
