Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Rozdział1.Zaltruizmemnie
należyprzesadzać
Jeślisądzisz,żejesteśzbytnieznaczący,bymiećjakiś
wpływicośzmienić,spróbujzasnąćzkomarem
brzęczącymnaduchem.
AnitaRoddick
Domyślamsię,żeskorosięgnąłeśpotęksiążkę,
towłaśniejesteśwtakimtrudnymmomencieswojego
życia,kiedytobezradnierozkładaszręceijakmałe
dzieckopragniesz,byktośCiępoprowadził,bosamnie
znaszdrogi.
Czyzadajeszsobieczasempytanie:„Dlaczegoja?”?Albo
myślisz:„Chciałemdobrze,więcdlaczegodostałem
pod…?!”?AmożebliscyprzyjacielestalepowtarzająCi,
że„jesteśzadobry”?
Podobnepytaniazadawałamsobieniegdyśija.Dniami
inocamizastanawiałamsię,dlaczegomimożerobię
wszystkotakidealnie,jakinnibytegochcieliobrywam.
Niestety,zawszemamynadzieję,myśląc,żecośsię
zmieniiwkońcuzostaniemydocenieni.
Odpowiedzszczerzesamsobie:wierzyszwto?Tylko
szczerzenienaiwnie,alezpełnąwiarąwautentyczność
Twoichsłów!
Czywierzysz,żewkońcupoczujeszsiędocenionyprzez
innych,alosCiwszystkoszybkowynagrodzi?Masz
problem?Właśnie…
Częstopamiętamyotym,byrozmawiać,ale
zapominamyonaszymnajważniejszymrozmówcy
osobie!Askorozesobąnierozmawiamytoteżsiebienie
słyszymy.Niesłyszymynaszychpragnień,naszych
