Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wynikachtestu,trafniepowiedziałShapiro(1951):„wynikitestunie
wpełniwyrażająreakcjębadanego”.Dowodzątegotakżeliczne
badaniapsychologiczne,którymiobjętodziecibędącepodmoją
opiekąterapeutyczną–ichosiągnięciasązdumiewającedlalekarzy
iinnychdiagnostów.Opinieidiagnozystawianeprzed,
poiwtrakcieterapiitakbardzoróżniąsięmiędzysobą,żeczęsto
odnosisięwrażenie,jakbydotyczyłyzupełnieróżnychpacjentów.
Trzebajednakbyćświadomymtego,żewrazzwiekiempogłębiasię
przepaśćmiędzybiologicznympotencjałemumysłowym
aumiejętnościamipraktycznymidziecka.Wzrastateżjegoniechęć
dopodejmowaniaaktywnościtypowejdlamałychdzieci,amaleje
szansanaodzyskanieutraconychfunkcji.To,comyokreślamy
mianemnieharmonijnegorozwoju,dladzieckaoznaczapogłębiającą
sięniemożnośćwykonanianajprostszychzadań,opartych
naprzykładnanaśladowaniu,czyliopracowywaniubodźców
wzrokowo-przestrzennych.Dlategonawstępiebardziejzasadne
wydajesięsporządzaniediagnozyfunkcjonalnej,ukazującejzakres
możliwościdzieckawkażdejzesferrozwojowychniżtestowanie
IQwedługutartychschematówdiagnostycznych.
Podczasdiagnozypowinnosięzawszeuwzględnićprawa
rządzącenastępstwamirozwojowymi.Układnerwowyrozwijasię
jakdrzewo.Najpierwmusisięukształtowaćpień,apotemkonary
idrobnegałązki.Niezobaczymynigdynanichowoców,jeślinie
wypielęgnowaliśmyjeszczepnia.Innymisłowy,jeżelipodstawowe
etapyrozwojunigdyniezaistniały,niemożemywymagać,aby
pojawiłysięetapyświadcząceodojrzałościukładunerwowego.
Prawanastępstwrozwojowychzostałyjużdawnoodkryteiwartodla
własnejwygodysporządzićsobieichpodręcznyzestaw,abymieć
pewnośćcodostawianejdiagnozyfunkcjonalnej.Każdagrupa
wiekowamadoosiągnięciaokreśloneszczeblerozwojowe.Zatem
obserwującdziecko,możnazauważyć,czyosiągnęłoonote,
właściwedlaswejgrupywiekowejpoprzeczkiwzakresie
poszczególnychsferfunkcjonowania.
Niezwykleważnezpunktuwidzeniaskutecznościoddziaływań
terapeutycznychsąwywiadostaniezdrowiadziecka,historiajego
choroby,kondycjarodziny,wktórejprzebywaorazobserwacja
zachowania.Trzebazwrócićuwagęnaformystereotypiiruchowych,
jakiedzieckoprzejawia,abymócwtokuterapiimodelowaćjego
zachowanie.Dziecko,zwłaszczaautystyczne,częstoposiada
„talizman”.Musimysięzorientować,jakąfunkcjęonpełniwjego
