Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
radiugraliJesieńVivaldiego.Raczejbezsensu,skorobyła
wczesnawiosna.Albomożepóźnazima–trudnopowiedzieć,
napodstawiewidokuzaoknemniedasiętegoodróżnić.Napewnonie
byłatoanitakawiosna,anitakazimajakuVivaldiego.Aniświergotu
ptaków,aniwirującychpłatkówśnieguczyszalejącejnawałnicy.Ale
możeniktniezwracanatakiedrobnostkiuwagi?Mamaniezwracała.
Zauważyłajednak,żesłucham.
–Czteryporyroku?Jesień,tak?
–Uhm.
Byłaskupionanajeździe.Otejporzenaulicachniematłoku,ale
wjeżdżaliśmyjużdocentrummiasta,atamruchbyłwiększy.Biały,
kanciastysamochódzajechałnamdrogę.Klak,klik,klak,
klik…–dźwiękwłączonegoprzezmamękierunkowskazuprzypominał
odgłoskońskichkopytnabruku.Ztyłuktośzatrąbił,zdajesię,
żenanas.Ledwozjechaliśmynalewypasiruszyliśmy,znówktośsię
przednaswepchnął.Gwałtownehamowaniespowodowało,żeodezwał
sięalarminformującyoniezapiętychpasach.
–Stu-let-ni,stu-let-ni…–zanuciłamama,zrozbawieniem
