Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Zastanówsię–mówił,kiedywybierałamfakultet.–Żebybyć
lekarzem,trzebamiećpredyspozycjepsychiczne.Inaczejtenzawód
możezabić.Tyzadręczaszsiępowizyciewdomudziecka.Jesteś
empatycznadobóluizupełniepozbawionaasertywności.Zostańtyjuż
lepiejprzyswoichklimatach.Maszświetnąwyobraźnię.Wspaniale
rysujesz.Możeszkreowaćrzeczywistość.Podporządkowywać
przestrzeńswojejwyobraźni.Przecieżzawszetegochciałaś.
Przemyślałam,ustąpiłam,poszłamnaarchitekturęwnętrz.Dopiero
terazzrozumiałam,żeonmiałrację.Byłlepszymnauczycielem,niż
myślałam.Znałnaslepiej,niżnamsięwydawało.Wystarczyło
mitrochęczasuwszpitalu,żebympoczułasiębezradna
iprzygnębiona.Bartekbyłumniekażdegodnia.Niekiedyparęrazy
dziennie.
–Cośnietak?–dopytywał.–Niknieszwoczach…PaniHelena
mówi,żenicniejesz.
–Tonieprawda–próbowałamsiębronić.
–Nieoszukuj!Znamciędobrze.Niepotrafiszkłamać.
–Chcędodomu–powiedziałampodnosem.
Objąłmnie.Przytulił.Pogładziłmojewłosy.
–Jeszczeparębadańiwróciszdodomu.Skoczymynaweekend
nadmorze.
–Niemamyczasu…
–Natomusisięznaleźć.
–Wątpię–powiedziałamsmutno.–Muszęskończyćprojekt.Nasz
ślubjużzatrzytygodnie…
–Tylkoweekend–mówiłciepło.–Żebyoddalićszarośćtego
szpitala.Tylkotrzydni.TakiszybkiwypadnadBałtyk.
Bartekznałmnienajlepiejnacałymświecie.Wiedział,żenad
morzemwyciszamsiębłyskawicznie.Kochamtamwszystko.Poranki,
kiedyciężkiekroplerosywisząnarozsnutychpomiędzydrzewami
