Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
AutorPrzewodnikachcetakżeprzedstawićkilkauwagcharaktery-
zującychniniejszeopracowanie:
■maonopragmatycznycharakter,awobectegotreścisąsformu-
łowaneinstruktażowo;
■niejestonopracąstrictenaukową,awobectegonielicznesą
wtekścieodwołaniadoźródeł;
■nakońcuopracowaniazamieszczonowykazpozycjiliteratury,
przepisówidokumentówźródłowych,którebędąprzydatne
czytelnikom,gdybędąpracowaćnadswymirozprawamidok-
torskimi,niekoniecznienatomiastmająonebezpośrednizwią-
zekztreściąPrzewodnika;
■treśćPrzewodnikajestskoncentrowananawyzwaniusformuło-
waniaproblemubadawczego,wnastępnejkolejnościnasfor-
mułowaniuzakończeniarozprawybadawczej,awnajmniejszym
stopniunaprzedstawianiuwrozprawiedoktorskiejbadań,
przypominatoteorięgrywszachy,któranajkonkretniejszajest
wzakresiedebiutówikońcówek,natomiastgraśrodkowajestmo-
żliwadoopisaniajedynieprzezpodanieogólnychwytycznych.
Wdalszejczęściwstępuomówionowszystkieistotnekwestie
ocharakterzewprowadzającymwzakresPrzewodnikatak,aby
jegopodstawowastruktura(rozdziałyipodrozdziałynumerowa-
ne)dokładnieodpowiadałarekomendowanejstrukturzetypowej
rozprawydoktorskiejorazczynnościom,jakiedoktorantzpromo-
torempowinniwykonaćlubrozważyć,czyjewykonać.
WzwiązkuztakąkonwencjąPrzewodnikawybranekwestiesąwjego
treścipowtarzane,albonazasadziestopniowegorozwijaniaich
opisu,albodlapodkreśleniaichznaczenialubwskazaniamiejsca
kolejnegoichzastosowania.
Nakoniecniniejszegowstępupodanezostająpojęcianajbardziej
elementarnedlapracynaukowej,gdyżczęstosąniewłaściwie
interpretowaneiużywanewrozprawachnaukowych.Wtekście
—13—
