Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–ToAgataKrajewska,kreska_–mówi.–AtoKubaĆwiek.
Podajemysobieręceizaczynamygadać.
PółrokupóźniejwiedzionyimpulsemdzwoniędoLubię
tozzapytaniem,czyniepotrzebujądopracykogośtakiegojakja.
Potrzebująizaczynamzkońcemlistopada,bypółrokupóźniej
ściągnąćdofirmykreskę_.Toostatecznieprzesądzaonaszymlosie.
AKTIV:GRUDZIEŃ2010
SiedzęwbarzeniewielkiegohotelikuwJastrzębiejGórze.Nazewnątrz
zimnoiśnieg.Wśrodkuzdrowaatmosferazakrapianejnasiadówy
fantastów–konwentNordcon.Podrugiejstroniestolikamamtylko
jednegoczłowieka,choćjeszczepięćminutwcześniejsłuchałomnie
zpiętnaścieosób.Tenczłowiektoznakomitytłumacz–międzyinnymi
książekTerry’egoPratchetta–imójwieloletniprzyjaciel,Piotr
W.Cholewa.Siedzi,patrzynamnie,alewidzę,żejednymuchem
nasłuchuje,codziejesiędwastolikidalej.Totamprzeszłocałemoje
audytorium.Porzucilimnie.
–NoicoztymBruce’em,Kuba?–pytamniePiotr.
–Nieważne,Piotrze–mówię,robiącdobrąminędozłejgry.–Idź,
jadokończępóźniej.
–Napewno?–sprawdzajeszcze.–Bowiesz,tofajnahistoriai…
–Napewno,Piotrze.Idzięki.
Zrywasięzmiejscazszybkością,któraniecoranimojeserce,iidzie
dwastolikidalej,posłuchaćtamtejhistorii.Wzdycham.
Niewiem,czyakuratonsłyszałjużmojąopowieść,alereszta
napewnojejniezna.Wiemteż,żelubiąsłuchać,jakmówię,patrzeć,
jaksięekscytuję,trochęsiępotemnabijać.HistoriaoBrusieteżjest
szczególna.Opowiedzianazeszczegółamitowzasadzienaszpikowana
dygresjamibaśńospełnionychmarzeniach,odługiejwędrówce
docelu.Toepopeja!Cóżwięcmożesięzniąrównać?!
Zaciekawionywstajęiidędostolikaobok,bypoznaćwroga.
Przystaję,patrzęisłucham.Atamzastołemsiedzisobiejuż
wstawiony,wielki,gruby,zarośniętykoleśoogorzałejtwarzy,który
opowiada,jaktozbratankiem…kleilimodelstatku.
Tak,znałemcijategogościajużwcześniej,rozmawialiśmynieraz
inawetpółrokuwcześniejpowiedziałmi,żeoczywiścienienawidzi
mniezategoWillisa.Aletakpobożemunienawidziiżyczypiekła.
Cozusttegoakuratfaceta,którywfandomiebyłiwciążjestlegendą
gawędziarstwa,gościem,któryswoimblogiemzachęciłmnie
