Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
RozdziałI:Dzikienamiętności
Samochódpodjechałwieczorem,miałwielkinapis„Przeprowadzki
NA-RAZ”ifirmawidoczniebrałasobietohasłomocnodoserca.
Laurapatrzyłazaciekawionaprzezokno,zgasiłaświatło,abyniebyło
takmocnowidać,żejestciekawska.Domstałpustyodroku
–odkiedypaniMajerskaumarła,ajejdzieciniemogłydogadaćsię,
któreznichmaprzejąćnieruchomość.Wkońcujednakpojawiłasię
tabliczka„nasprzedaż”,którazniknęławciągutygodnia,potem
zaczęłysięremonty,alewłaścicieladotejporyLauraniewidziała.
–Możedaćcilunetę?
Podskoczyła.Jejojciecjakzwykleskradałsiętakcicho,jakbybył
duchem.Uderzyłagołokciem.
–Ej,niejesteściekaw?–zapytałaizlekkimżalemodsunęłasię
odokna.
–Jestem,aleniejestemwścibski–mruknąłjejstaruszekizapalił
światło.
–Zastanawiamsiętylko,ktozwłasnejwolikupujedomnatakim
wygnajewie.–Wzruszyłaramionamiinastawiławodęnaherbatę.
–Takmisięwydaje,żejakośniezbierałaśsiędowyprowadzki.
–Mężczyznaotworzyłlodówkęiwyjąłpiwo.Miałsiwewłosy,
idealnieprostąsylwetkę,byłniski,chudy.
–Boniemiałbyktorobićcikolacji.–Zaśmiałasięipokręciła
głową.Starynieskomentował.Obojewiedzieli,żeżadneznichnawet
niemyślałootym,bykiedykolwiekwyprowadzićsięzWilczejOsady.
Dziewczynapostawiłaprzyjegofoteluherbatęidwiekanapki,
pocałowałamężczyznęwczoło,apotemwłożyłakurtkęiwyszła
zdomu.Byładwudziestadruga,aledlaniejdzieńjeszczeniedobiegał
końca.Podglądaniesąsiadatojedno,aleprawdabyłataka,żelubiła
sprawdzićwszystkojeszczeraz,zanimpozwolisobienaodpoczynek.
Wstajnimiałatrzydzieścikoni,połowabyłatuwramachhotelu,reszta
