Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
czekanie.
Shortbyłpotworniezmęczonycałątąsytuacją.Dlaczego
Courtrightniemógłpoprostupozostaćnaswoimmiejscu,
wPiekielnymZakątku,iniewchodzićmuwdrogę?Rozejrzałsię,ale
niechciałodrywaćMastersonaodgrywkeno.
ZapytałCourtrighta,czegochce,atenzażądałomówieniasprawy
nazewnątrz.ZarównoLuke,jakiJohnsondoskonalezrozumieli
przesłanie:eksmarshalwyzywałShortanapojedynek.Tenzaśnie
mógłpozwolić,byprzypiętomuetykietkętchórza,bonastępnegodnia
osprawiegadałobycałemiasto.
Zgodziłsięnarozmowę.Courtrightowizaświeciłysięoczy.Był
wswoimżywiole–oczymawyobraźniwidziałjuż,jakceluje
zrewolwerudoznienawidzonegoprzeciwnika.
Całatrójkazeszłaposchodach.Shortwziąłzwieszakakapelusz,
leczpłaszczzostawił.Nimznaleźlisięzadrzwiami,Johnsonzapytał
Courtrighta,czyCharleyBullwciążstoiprzedlokalem,aonodparł,
żeBullniebierzeudziałuwtejhistorii.
WtensposóbbyływspólnikostrzegłLuke’a,żeCharleymożesię
czaićgdzieśwpobliżu.Bardziejprawdopodobnebyłojednak,żeduma
każeCourtrightowirozstrzygnąćsprawęsamnasamzprzeciwnikiem.
WyszlinachodnikprzedBiałymSłoniem.Zustunosiłasię
impara.Courtrightruszyłwzdłużulicy,aLukeniemiałinnego
wyjścia,jaktylkopójśćzanim.Johnsonzostałztyłuiobserwował
całezajście.
TimothyprzystanąłprzedotwartymidrzwiamistrzelnicyElli
Blackwell.Shortzajrzałdośrodka,możezastanawiającsię,czyBetty
Courtrightjesttegowieczoruwpracy.
Jimobróciłsiętwarządoniego.Dzieliłoichniewieleponadmetr.
„Czaswyrównaćrachunki”–warknął.
Shortodpowiedziałspokojnie,żeniemajążadnychrachunków
dowyrównania.Zatknąłkciukipodpachykamizelki,codobitnie
