Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
dowszystkichVixenek.Mamysprawdzićswojąpocztęe-mail.
Zrobiłamadekwatnąminę.
–Wysłałanamesemesazalertem,żenapisaładonase-mail?
–PrzecieżtoCheryl–powtórzyłaznaciskiemVeronica.–Tak
szczerze,powinnyśmypewnieodetchnąćzulgą,żenieprzysłałanam
gołębipocztowychdlawzmocnieniateatralnościprzekazu.
–Fakt.–Przebiegłamwzrokieme-mail.–Pisze,że…mamybyć
wsaligimnastycznejjeszczeprzedpierwsząlekcją.
VeronicarzuciłaokiemnazegarekmarkiSwissbłyszczącyjej
naręce.
–Czyliwzasadziejuż.
–Noproszę,adopieroconarzekałyśmy,żeprzydałobysięnamcoś
dozrobienia.–Niestetyogarnęłomniezłeprzeczucie,żenieotakie
„coś”namchodziło.
–Naprzyszłośćmusimyzapamiętaćjeszczejednostareprzysłowie
–zauważyłaVeronica.
–Które?
Uśmiechającsiędomnieznacząco,chwyciłaswojątorebkęBirkin
zwężowejskóryiprzewiesiłająsobieprzezrękę.
–„NiewywołujVixenekzlasu”.
–Gdychodziocoś,wczymmaczapalceCherylBlossom?
–Roześmiałamsię.–Raczejniewykonalne.
