Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
usiłujęwykazać,dlaczegoiwjakimstopniumożnaokreślićtego
pisarzareprezentantemliteratury„kynicznej”,stawiającejbezczelny
opórregułomwypracowanymprzezpoleliterackie,którezaczęłosię
kształtowaćwkulturzezachodniejokołopołowyszesnastegostulecia.
Iktórewznacznejmierzezunifikowałoprodukcję,dystrybucję
irecepcjętekstówliterackich.
*
Czytelnikłatwodostrzeże,żeczęścipierwsza(Walser,albokrytyka
literackiegorozumu)idruga,poświęconawgłównejmierzeZbójowi
(Rojber,alboznośnalekkośćbytu),niesąsymetryczne.Choćby
dlategożestrukturarozdziałówczęścidrugiejrządzisięzupełnieinną
logiką–dlauproszczenianazwęjąlogikąmulticentryczną,
nomadyczną.Jejpamięćjestnadodatekpamięciąkrótkotrwałą.
*
ZtegowszystkiegonierodzisięwżadnymraziemapaprozyWalsera.
Aprzynajmniejnietakibyłmójzamiar.Literaturaprzedmiotu
ikrytykadostarczapoddostatkiemkartograficznychujęć
Walserowskiejprozy,wolałemniedorzucaćkolejnego.Zapragnąłem
raczejnapisaćksiążkę,któraweszłabyw„układ”zutworamiWalsera
iktórazapuszczałabywnieswojesondy.Układposiadającywiele
wejśćiwyjść.Mamnadzieję,żepozwoliłotonadaćprędkość
przyczajonymmyślom.
*
„Mymówimywężem.Wążmożepodążaćwkażdymkierunku,ale
tylkowjednymnaraz,zaswojągłową.Onimówiąrozgwiazdą.
