Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
klasycznejstrukturypowieściowejiprzymusimprowizacji,czy
wreszcieirytująceniekiedywahaniemiędzyciepłąironią,
ceremonialnągrzecznością,romantycznympatosemacokolwiek
naiwniackąpogodąducha,któraczęstoprzybierawręczznamiona
maniakalnegooptymizmu)wystawiająnapróbęcierpliwość
najżyczliwiejnawetusposobionegoczytelnika.
*
Sprawynieułatwiabynajmniejostentacyjnyantyintelektualizm
Walsera.Odconajmniejdwustupięćdziesięciulatznamienicitwórcy
literatury,aszczególniereprezentancidwudziestowiecznego
modernizmu,dajączytelnikomdozrozumienia,żesąodnichdużo
inteligentniejsi;żedzięki–jaktosięuroczonazywa–„uprawianiu”
literaturypotrafiątrzeźwiejspojrzećzasiebie,wokółsiebie
iwprzyszłość,poczymwyróżnićzdarzeniaprzełomoweipunkty
zwrotne;krótkomówiąc,żeichwiedza,wyobraźnia,rozległość
horyzontówczyprzenikliwośćpredestynująichdotego,bywobec
jednostekispołeczeństwodgrywaćrolępraeceptores.Takiepretensje
kolegówpopiórzezawszewywoływałynatwarzyWalseraconajwyżej
ironicznyuśmiech.PodczasrozmowyzCarlemSeeligiemstwierdził
onpewnegorazu,że„pisarzeterroryzujączytelnikówswoimiopasłymi
nudziarstwami.Cokolwiekniesmacznytoznakczasów,żeliteratura
poczynasobietakimperialistycznie.Wcześniejbyłaskromna(…).
Dzisiajprzyjmujepańskiemaniery.Ludziemająbyćjejpoddanymi.
Tochorobliwatendencja”9.
*
WlistachdowydawcówWalsernigdyniereklamujeswoichutworów
jakogłębokichinowatorskich.Wręczprzeciwnie,jego
