Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Lękiemstrasznymrozwarłysięoczy,
Przerażeniemzastygływieczystym
Nazbielałewargibezwolnie
Szeptsięwykradł:–Chryste…Chryste…
(1935)
BronisławLiżewski
OStefanieŻeromskim
1.
Światjestbliski,jaksadyrozkwitłenawiosnę.
Tęsknotawwizjachrośniedzwoniącympeanem,
–mocnąjestrzeczywistość!–szalonąrozkoszą
ŻywiołowopotężnepaństwoArymana.
CzarnąnocąjesiennąwwietrzewyjąSmutki.
Żaleduszy–jakdrzeworozszczepione–bolą.
Ludziebezdomni–nocewkatuszebrzemienne
–tęczowagamarojeńjakiejśinnejdoli.
2.
Byłapuszczajodłowa,rosnącapodniebo,
Żywicąrozpachniałewielodrzewgałęzie.
Wsplotachpnączyukryty,wśródtajni,Świst-poświst
Oddychałwszechmogącyśpiewnąwiatrugędźbą.
Byłypowieści-szumyowalkachitrudzie,
WspomnieniagdziespoczywałnagórzeBodzanta.
Byławiecznymołtarzemnaziemiwyrosłym
Puszczaniczyjatylkoboża,święta.
(1936)
