Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
enigmatycznaprzestrzeńbłądzenia.Tojedna
znajważniejszychopozycjiwświeciepisarza,któryraz
otaczasięścianamijakiegośschronienia--azylu,innym
razemszukaprzygódwotwartejprzestrzeni.Wten
sposóbmiasteczkoSchulzastajesięzestrojemmiejsc
szczególnienacechowanychzewzględunaemocje
isamopoczuciebohatera.
NiekiedypojawiasięuSchulzaideaprzestrzeni
wyodrębnionej,obdarzonejszczególnymicechami.Tak
jestwopowiadaniu
Republikamarzeń
,gdzietakąfunkcję
pełninajpierwmiasteczko–idealnyDrohobycz–potem
wymarzonyprzezchłopcówazyl,nakoniec–budowla
Błękitnookiego.Wewszystkichpodobnychprzypadkach
Schulzpróbujestworzyć
adhoc
miejscechronione,
wktórymczułbysiębezpiecznie.Podobnomiał
onzwyczaj,kiedyczułsięniepewnie,rysowaćsobie
ukradkowonaskrawkupapierumałydomek–znak
symbolizującyprzestrzeńprzyjazną.Całajegotwórczość
literackajestpróbąszkicowaniatakiego„domku”,alenie
natymkończysięsensbudowania.Oroliarchitektury
jakoaranżacjinietylkoprzestrzeni,aleteżżycia,mówi
narrator
Republikimarzeń
:
„Błękitnookiniejestarchitektem,jestraczejreżyserem.
Reżyseremkrajobrazówisceneryjkosmicznych.Kunszt
jegopoleganatym,żepodchwytujeintencjenatury,
żeumieczytaćwjejtajnychaspiracjach.Bonaturapełna
jestpotencjalnejarchitektury,projektowaniaibudowania.
Cóżinnegorobilibudowniczowiewielkichstuleci?
Podsłuchiwaliszerokipatosrozległychplaców,
dynamicznąperspektywicznośćdali,milczącąpantomimę
symetrycznychalei.NadługoprzedWersalemukładały
sięobłokinarozległychniebachwieczorówletnich
wrozbudowaneszerokoeskoriale,rezydencje
napowietrzneimegalomaniczne,próbowałysię
winscenizacjach,wspiętrzeniach,warrangementach
ogromnychiuniwersalnych.Towielkieteatrumnie
objętejatmosferyniewyczerpanejestwpomysłach,
wplanowaniu,wnapowietrznychpreliminarzach–
halucynujearchitekturęogromnąinatchnioną,
