Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
0.Wstęp
Podejmęwniniejszymtekściepróbęrozsupłaniaproblemu
sensuijegotajemniczości.Wtymcelukoniecznejestwyj-
ścieodkwestiifundamentalnych,boisamotopojęcieodwo-
łujesiędopodstawowychpoziomówsystemuspołecznego
ijegokomunikacji2.Zacznijmyodznanegocytatu.„Obiek-
tywnośćtourojenie,iżobserwacjedokonywanemogąbyć
2Jużnasamympoczątkuchcę,dlaułatwieniarecepcji,wspomnieć
ostosowanejprzezemnie(tuiwewszystkichmoichpublikacjach)
konwencji-terminikomunikacja’stosuję(kiedytotylkojęzykowo
możliwe)wliczbiemnogiej,chcącpodkreślićdwaaspektyzagad-
nienia:popierwsze,żezawszetylkomamydoczynieniawłaśnie
zkomunikacjami,zdziałaniempewnegoprocesualnegomechanizmu,
który,pókijestrealizowany,produkujewypowiedzi,akiedyniejest
realizowany,wtedyniemakomunikacji;podrugie,abyuniknąćsłowa
ikomunikacja’wliczbiepojedynczej,gdyżmaonoflozofcznekono-
tacjeorazreifkuje(uprzedmiotawia…dlategowolałemreifkację)to
słowo,przypisującmucharakterobiektu.Ajakwiemyzhistoriiflozo-
fi,reifkowaniesłówjestprzyczynąwieluproblemówwtymdziale,ale
równieżsensemtegodziałuwiedzy.Podczaskiedykomunikacjanie
jestobiektem,leczmechanizmemi(wuproszczeniu)pewnąfunkcją.
Askorojużjesteśmyprzyułatwianiurecepcji(aczkolwiekobawiamsię
przeciwnegoskutku),jeszczejednauwaga-ponieważanalizowane
tuzagadnieniejestdośćkompleksoweiwielowymiarowe,posiłkuję
sięwmoimtekście,niechcączakłócaćlektury,dośćdużąilością
nierzadkoobszernychprzypisów;niemniejjednakprzypisytesą(dla
analizy)równieważnejaktekstpodstawowy;ponadtostosujęjeszcze
dygresje,zaznaczającjewcięciemakapitu.Naszekomunikacjesą,
niestety,wdużymstopniulinearneitrudnojestpowiedziećwszystko
naraz.Azatempokolei.
11
