Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
słodko,rzucającjejswójszeroki,bardzofotogeniczny
uśmiech,imachałapkąkota.
Oliviinieprzychodządogłowyżadnesłowa–onateż
uświadamiasobie,żerzadkorozmawiajązsiostrąprzez
telefon.Potemprzypominasobie,żePhoebemiała
niedawnourodziny(dwudziesteósmeczydziewiąte?
Chybadwudziestedziewiąte,boOliviamatrzydzieści
dwalata).Leczzanimudajejejsięprzeprosić,żeonich
zapomniała,twarzPhoeberozciągasięgroteskowojak
w„Krzyku”Muncha.„Olivia?Wivvy?Wiv?”,słyszy
jeszczegłosmatki,poczympołączenieurywasię.
Próbujepołączyćsięjeszczeraz,alebezpowodzenia.
