Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
skrzywdziłaś,będzieżyć.Wrócidodomu,takjakity.Będziesz
terazoniądbać.Musiszpostaraćsię,bytwójmążprzyjął
jakiegośchłopca,którybędzieopiekowałsięniąnastałe.Niech
nigdyniebrakniejejwodyanicukru.Dopilnujjeszcze,bydzieci
przestałysięzniądrażnićiobrzucaćprzezwiskami.
Kobietapowtarzałacochwilę:„Tak,rozumiem,zrobięto”.
–Ijeszczejedno–powiedziałgłoszgrobu.–Dziśjest
dwunastydzieńmiesiącaSafar18.Każdegorokuwdwunastym
dniumiesiącaSafarmaszścinaćsobiewłosytakjakdzisiaj.
Możewtensposóbbędzieszpamiętała,jakwielezawdzięczasz
papudze.Allahpatrzynaciebie,lepiejmusięnienarażajidbaj
otegoptaka,jakcinakazuję.Jeślikiedyśzapomniszściąćsobie
włosywwyznaczonymdniu,niedoczekaszjużżywakońcaroku.
Pokrótkiejprzerwie,głosmówiłdalej:
–Wieszjużwszystko.WracajterazdodomuiniechAllah
macięwswojejopiece.Zachowujsięzwyczajnie,jakbynicsię
niestało.Bądźprzytymdobradlaswojegomęża,zgadzajsię
znimwsłowachiczynach.Możesięjeszczekiedyśspotkamy.
Kobietapodniosłasięiruszyławstronędomu.Wcześniej
przybyłatamjużpapuga.Stanęłaprzedkupcemizapytała:
–Poznajeszmnie?
Kupiecspojrzałnaoskubanąpapugęipowiedział,żejej
nigdyprzedtemniewidział.
–Niewidziałeśmnie?–zdziwiłasiępapuga.–Jestemtwoją
papugą,którązjadłkot.
–Gdybycięzjadłkot,nieprzyszłabyśtudomnie.
–Ależjajestemtwojąpapugą!Wyszłamzkota,żeby
cipowiedzieć,żewszystko,cożonamówiłaomnieikociejest
