Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Skazaniec
TOMIIIZagarśćsrebrników
12
załatwił
Szumskiego,
poczułem
ulgę.
Zupełnie
jakbymzrzuciłzeswoichplecówjakiścholerny
ciężar.Nasamąmyślotym,żeWszawyMendziarz
jużnigdywięcejnieodwiedzimojejceli,rozpierała
mnieradośćisatysfakcja.
ByłemteżjedynymwięźniemweWronkach,który
poznałprawdziweobliczeRzeźnikazDanzing.
Aspiranta
Szumskiego
pochowano
na
wronieckimcmentarzuzwielkąpompą.Galowe
mundury,orkiestra,wieńce,kwiaty,uroczystamsza
żałobna,salwahonorowaikonduktludzi.Zjawiłasię
delegacjazmiejskiegoratusza,asamnaczelnik
Zalewskiwygłosiłpełnepatosuprzemówienie.Dla
wszystkich,którzybraliudziałwpożegnalnej
ceremoniimartwyfunkcjonariuszstałsięsymbolem
męczennika,
ofiary
unicestwionej
Tylko
nieliczni
przez
mieli
złego
i
podłego
kryminalistę.
świadomośćjakinaprawdębyłTeodorSzumski,który
naginałprawo,łamałprzepisyipodletraktował
niektórychskazańców.Otymsięniemówiło.Mit
wzorowego
strażnika,
oddanego
służbie
iniewdzięcznymobowiązkomwywindowałgona
piedestał,apośmiertnie,przyznanomurangę
podkomisarzasłużbywięziennej.
Niewieluludziwiedziałoiżźnąnocą,która
poprzedzała
dzień
pochówku
Szumskiego
pod
cmentarnymmuremkilkumundurowychpogrzebało