Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
poLwowiecentrumtejdyscyplinywkraju.Wręczenienagród
odbyłosięnietużpozakończeniuwyścigu,jaktozazwyczajbywa,
alewieczoremtegosamegodniawsaliPolskiegoTowarzystwa
Gimnastycznego„Sokół”.
Tamnanajlepszychzawodnikówczekalibliscy,szkolni
wychowawcyitrenerzy,atakżeklubowidziałacze,jakLeonard
Zwoliński,znanyentuzjastanarciarstwaizakopiańskiksięgarz.
CzekałrównieżStanisławBarabasz,dyrektorSzkołyPrzemysłu
DrzewnegowZakopanem(doktórejjeszczewrazzBronkiem
wrócimy).Romantycznaopowieśćgłosi,żetenpochodzący
zBochniarchitektipedagogbyłpionieremnarciarstwanaPodhalu.
Tegobędziemysiętrzymać,bonieopierwszeństwotuchodzi,lecz
oskutkijegodziałań.Jednojestpewne:kiedyNorwegowiejeździli
iskakalinanartach,wPolscemożepewnagrupkaludzisłyszałajuż
otakimwynalazku(szczególnieciobeznanizSyberią
iSkandynawią),alenamyślotym,żebyzimąwiązaćdeski
dobutówiuganiaćsiępogórskichzboczach,większośćpukałasię
wczoło.
AlenieStanisławBarabasz.Wgrudniu1888roku,goszcząc
wokresieświątBożegoNarodzenianadworzeKarolaDettloffa,
cieklińskiegozarządcy,postanawiaruszyćnapolowanie.Głębokie
popasśniegiuniemożliwiająjednakchwyceniezastrzelbę.Ale
odczegomasięgenpionierski...
ZeWspomnieńnarciarzaStanisławaBarabasza:
Wtedyprzypomniałemsobie,żedobrzebybyłozrobićparętakichdrewnianych
łyżew,celemułatwieniachodzeniapośniegu,kuzagładzieroduzajęczego.
Zpomocątedystelmachadworskiego[TeodoraPoliwki–przyp.aut.]wykonane
zostałypierwszemojeski,itojednajesionowa,adrugabukowa,gdyżmateriału
jednolitegoniestarczyło.Alenieszkodzi,dobrze,żeitakiesą.Alejakjedonogi
przyczepić,abysięruszaćmożnabyło?Próbowałosięsznurkiem,zpoczątkuszło
źle,potemcorazlepiej.Awięcjazdanadwór,naokołodomu!Naturalnie,
chcieliśmyzarazlatać.Skutektegobyłzaśtaki,żepokilkakrotnymupadku
iwstawaniuprzypomocywszystkichbezwyjątkumięśni,aprzedewszystkim
językaigardła,pojednejturzewokołodomuwracałosięzziajanymispoconym
kuwielkiejucieszekobiet,zwłaszczasłużebnych.
