Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Słowowstępne
Słowniktańcawspółczesnegojestpierwszątakobszernąpublikacjąleksykograficznąopracowaną
przezpolskichbadaczy.ObejmujekompleksowąwiedzędotyczącątańcaodpoczątkuXXw.
dochwiliobecnej,awwymiarzegeograficznymkoncentrujesięnazjawiskachitwórcachpol-
skichprzedstawionychnatledziejówtańcawszerokiejperspektywiemiędzynarodowej,copo-
zwoliłouchwycićzjednejstronypowiązania,zależnościiwpływytańcaświatowegonarozwój
sztukitańcaibaletuwPolsce,zdrugiejzaśukazaćobecnośćiosiągnięciapolskichtancerzy
ichoreografównascenachzagranicznych.Szczególnąuwagępoświęconoprzypadającymnami-
nionedwiedekadynajnowszymzjawiskomwpolskimśrodowiskutanecznym,któredotychczas
niezostałyzaprezentowanełącznie.Służytotakżeukazaniuróżnorodnościiintensywności,
zjakąrozwijasięmłodytaniecwPolsce.
WSłownikutańcawspółczesnegoznajdująsięczteryzasadniczekategoriehaseł.Pierwsząznich
stanowiąhasłaobejmującepojęciadotyczącepodstawowychzasadorganizacjistrukturalnej
dziełasztukitańca,głównychproblemówestetycznychiteoretycznych.Drugąkategoriętworzą
hasłabędącewyjaśnieniemnazwokreślającychformyigatunkisztukitańca,charakteryzujące
styleikonwencje.Trzeciakategoriaobejmujetechnikiiszkołytańca–omówienietechniktańca
XXiXXIw.iichodmianwszkołachtańcaorazzagadnieniazwiązanezciałemwtańcu–ruchu,
notacjetańca,terapiętańcemiruchem.Czwartakategoriahasełmacharakterfaktograficzny.
Składająsięnaniąbiogramytwórców(tancerzy,choreografów,scenografówibadaczy),hasła
charakteryzującezespoły,szkolnictwo,festiwale,instytucjeoraznotyprezentującerozwójtańca
współczesnegowwybranychkrajachiregionach.Autorzyhasełstaralisięzachowaćstandardowy
układinformacjiwposzczególnychtypachhasełiopatrzyćkażdehasłobibliografiąodsyłającą
dobardziejszczegółowychomówieńprezentowanychzagadnień,zuwzględnieniemdostępnych
publikacjipolskich.Hasłaobszarowe,dotycząceregionówlubkrajów,mającharakterautorski
iwynikajązespecyfikirozwojutańcanadanymobszarze.Oczywiście–chociażstaraliśmysię
–niebyliśmywstaniestworzyćkompletnejmapytańcawspółczesnego.
Podstawoweźródłastanowiłyistniejąceopracowaniawjęzykupolskim–publikacjeksiążko-
weiartykuływperiodykachorazwinternecie.Korzystanotakżezpublikacjiobcojęzycznych,
dotyczącychzagadnieńogólnychiszczegółowych.Zakresmateriałuprzebadanynapotrzeby
leksykonupozwalapostawićdiagnozędotyczącąpolskichbadańnadtańcem,oilebowiemstosun-
kowodobrzeopracowanyzostałokresprzedwojennyiruchtanecznywostatnimdwudziesto-
leciu,otylesłaborozpoznanyjestrozwójtańcawspółczesnegowPolsceijegouwarunkowania
wokresie1945–1989.Jesttonajważniejszypostulatbadawczypłynącyzdoświadczeńautorów
hasełopracowanychdlaSłownikatańcawspółczesnego.
Hasłazamieszczonezostaływukładziealfabetycznym,adlałatwiejszegodostępudotreści
słownikaprzyjętosystemodsyłaczypozwalającynaposzerzenieipołączenieinformacjiwystę-
pującychwinnychhasłach.Częśćzasadnicząsłownikapoprzedziłartykułwstępny,wktórym
przedstawionyzostałogólnyprzeglądrozwojutańcawomawianymokresie.Natomiastwaneksie
słoWoWsTępne
7
