Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Kiedyżartprzestajebyćśmieszny?
Zdarzasię,żeludzieprzyzwoici,tolerancyjniiłagodniwobec
bliźniego,dobrzyiodpowiedzialniobywatele–wdyskretnych
okolicznościachiwzaufanymgronie–śmiejąsięztego,zczegonie
wypada,amożeisamiopowiadajążartypodkażdymwzględem
niepoprawne.Chichrająsięjakgimnazjaliści,kiedy„wszystkoimsię
kojarzy”,dworująsobiezkatastrofitragedii,wyobrażają
najobleśniejszepraktykiseksualne,używająsłówuznawanych
zaobraźliwewobecróżnychmniejszości,wtymtakich,doktórych
należąichnajbliżsialboionisami.
Tonieczyniznichodrażającychpotworów,nieświadczyoich
dwulicowości,nieoznacza,żeichprawdziwe„ja”lubujesię
wprzemocyiszkalowaniubliźniego.Nieoznaczateż,żerealia
poprawnościpolitycznejsądlanichnazbytduszące.
Najprawdopodobniejwwiększościprzypadkówludzieciczująsię
komfortowowaktualnieobowiązującymdecoruminiemająpotrzeby
kwestionowaniagowspołecznychinterakcjach.Odczuwająnatomiast
niewątpliwąprzyjemnośćznaruszaniaregułwbezpiecznych,
kontrolowanychwarunkach.Źródłemśmiechuiradościjestzrobienie
czegoś,czegorobićniewypada,ekscytującymomentprzekroczenia
tabu.Niezostajeonojednaknaruszonetrwale,uczestnicysekretnych
praktykobrazoburczegośmiechupozostająnadal,jakwpiosence
Kultu,„uczesaniiprzezorni”.Objawiasiętuwdziałaniuteoria
„łagodnegonaruszeniagranic”(benignviolation),ogłoszonaprzez
PeteraMcGrawaiCalebaWarrena,zgodniezktórąefektkomiczny
pojawiasięnaprzecięciuwyważeniaiekstremum.
Żart,byśmieszyć,niemożebyćanizbytgrzeczny,anizbyt
