Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Ogdenmówiłtakcicho,żewątpiła,abyktośmógłgousłyszeć.
–Elsie–przezchwilęwydawałojejsię,żeBachuswyciągnął
doniejrękę,ijejserceprzyśpieszyłowoczekiwaniu,jednakjegoduża
dłońowinęłasiętylkowokółjednegozżelaznychprętów
–wydostaniemycięstąd,wtakiczyinnysposób.
Zagryzającwargę,spojrzałanaosaczającąjąskąpąprzestrzeń.
–Byćmoże,Bachusie.Alenawetmistrzaspektorniepotrafi
wymazaćprawa.
–Elsie,spójrznamnie.
Spojrzaławzieleńjegooczu,takżywą,pomimocieniwceli.Tym
razemtoonabyłauwięziona,nieon.Przezkróciutkąchwilępozwoliła
sobienawspomnieniedotykujegoskórynajejustach.Aleniemogła
odniegouciec–czyodtego,jakprzezniegosięczuła–tymrazem.
Nicniemogłazrobić.
Jegospojrzeniebyłokrótkieistanowcze.
–Wydostanęcięstąd,nawetjeślibędęmusiałsamodzielniestopić
tenzamek,rozumiesz?
Wpatrywałasięwniego,takbardzopragnącmuuwierzyć.Chcąc
zignorowaćstrachiniepokójjątrzącesiępodżebramiipozwolićsobie
nanadzieję,alenadziejazawszejąraniła.Amimoto,bezwiednie
kiwnęłagłową.Niebyłtowyraznadziei.Chodziłoraczejomarzenie.
–Działalnośćzwiązanazmagiąjestczęstonietrwała–mruknął
Ogden.–Będęmusiałwytropićopusynajszybciej,jaksięda.Znaleźć
sposób,żebyjepowiązaćzMerton.
Elsiekiwnęłagłową.
–Jedź.Emmelinesobieporadzi.
Ichnaradęzakończyłodgłoszbliżającychsiękroków.
–Czasminął!–warknąłstrażnik.
Ogdengozignorował.
–Zostawiamtopanu,MistrzuKelsey.
ZanimBachuszdążyłcokolwiekpowiedzieć,zbliżyłsiędonich
strażnikimężczyźniodsunęlisięodkrat.Elsiepoczułatysiącnici,
którejąznimiłączyłoniczymzaklęcie,iruszyłazaniminatyle,naile
pozwoliłyjejciężkiedrzwi,obejmującobiemadłońminieustępliwe
żelazo.
Bachusokryłjejdłonieswoimi,ciepłymi,którenachwilę
odpędziłyodniejchłód.
–Bądźostrożny–szepnęła.
–Nojuż–strażnikmachnąłpałką.
Obydwaj,BachusiOgden,oszczędzilijejostatniegospojrzenia.
