Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
16
Rozdział1.Wyjaśnieniepodstawowychpojęć
całegospołeczeństwa,motywującodpowiednioutalentowaneosobydozajmowa-
niaszczególnietrudnychlubodpowiedzialnychstanowisk.Dziękitemuzapewniona
zostajewysokajakośćwykonaniatychprac,naczymzyskująwszyscyczłonkowie
społeczności.
Zasadataoperacjonalizowanajestnastępująco.Dlakażdegomożliwegorozwią-
zanianależywyznaczyćnajmniejsząużyteczność,jakaprzytymrozwiązaniustanie
sięczyimśudziałem.Imwiększeowominimum,tymlepiej.Należyzatemwybrać
takierozwiązanie,którejestnajkorzystniejszedlanajgorzejsytuowanegouczestnika
przytymrozwiązaniu.
Algorytmtenbywarozszerzanydopostaciznanejjakoleksykograficznazasada
maksyminu,wskrócie:leksyminu(zob.np.Hammond1976).Wówczasjeśliist-
niejewięcejniżjednorozwiązaniemaksymalizująceużytecznośćnajbardziejpo-
krzywdzonegouczestnika,należywybraćspośródnichtakie,wktórymużyteczność
drugiegonajbardziejpokrzywdzonegouczestnikajestnajwiększa.Jeślinadalmamy
więcejniżjednorozwiązaniespełniającetewarunki,należywybraćto,któremak-
symalizujeużytecznośćkolejnegonajmniejzadowolonegouczestnikaitd.Jeślina
końcutejprocedurynadalmamywięcejniżjednorozwiązanie,wówczasuznajemy
terozwiązaniazarówniedobre.
Zarównomaksymin,jakileksyminwymagajądokonywaniamiędzyosobowych
porównańpreferencjiporządkowych.Jesttozałożeniesłabszeniżzałożenieopo-
równywalnościużyteczności-zakładasięmożliwośćuszeregowaniasytuacjikażde-
gouczestnikapodziałuwkażdymmożliwymrozwiązaniu,leczniewymagasię,aby
możliwebyłotakżeustalenieintensywnościróżnicwdobrostanieuczestników.Bez
międzyosobowejporównywalnościpreferencjiniemożliwebyłobywskazanieoso-
by,którajestwnajgorszejsytuacjiprzydanymrozwiązaniu.Ponadtojeśliwdwóch
rozważanychrozwiązaniachwpierwszymnajgorzejsytuowanajestinnaosobaniż
wdrugim,totrzebaporównać,czywlepszejsytuacjijestosobapierwszawpierw-
szymrozwiązaniu,czydrugawdrugim.
Kolejnympojęciemwystępującymwtytuleksiążkijestdobro.Pojęcietoobej-
mujezarównodobramaterialne(pieniądze,przedmioty)jakiniematerialne(tytuły,
uprawnienia,zaszczyty).Ogólniebiorąc,sątotakiematerialneiniematerialneobiek-
ty,którychposiadaniadanypodmiotpożąda.Wskazujetonawzględnycharakter
tegopojęcia-danyobiektmożebyćdlajednejosobydobrem,zaśdladrugiejnim
niebyć.ŁadnąilustracjętegozjawiskamożnaznaleźćwpowieściMarkaTwaina
PrzygodyTomkaSawyera(Twain1988:13-18).Tytułowybohaterzostajeukarany
przezciotkęobowiązkiempomalowaniawapnemcałegoparkanu.Tomkowiudajesię
przekonaćlicznychkolegów,żemalowanieparkanutonieladagratka.Dziękitemu
niedość,żewiększośćpracywykonujązaniegokoledzy,tosprytnychłopiecdodat-
kowowzbogacasię,pobierającopłatyzaprawodomalowania.
Wkontekścieproblemupodziałudóbrokreśleniandobro”używasięjedynie
względemtychobiektów,któremajązostaćrozdzielonemiędzyuczestnikówpo-
działu.Zakładasię,żewszyscyuczestnicypodziałuzawszetraktująwszystkiedys-
trybuowaneobiektyjakodobra,tj.każdyznichwoliotrzymaćtakiobiektniżgonie
otrzymać,niezależnieodtego,jakieinneobiektyotrzymałonsamlubotrzymaliinni.
