Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Tylkopoto,żebyzobaczyćGeorge’aArlissaiDianęWynyard
–odparłanatychmiastpannaFlood-Porter.
–Towszystkowyjaśnia–rzekłpastor.–Onzpewnościąniejest
George’emArlissemanionaDianą.
–Mimowszystkojestemprzekonana,żestoizanimijakaś
tajemnica–upierałasiępannaFlood-Porter.
–Jarównież–zgodziłasiępaniBarnes.–Nawet…zastanawiam
się,czyoninaprawdęsąmałżeństwem.
–Zastanawiaszsię?Naprawdę?–szybkozapytałjejmążizaśmiał
się,widząc,żeżonarumienisięażpogałkioczu.
–Przepraszam,żecięprzestraszyłem,mojadroga,aleczynie
lepiejwierzyć,żewszyscyjesteśmytacy,zajakichchcemyuchodzić?
Nawetduchowniiichżony.–Wypróżniłfajkęzpopiołuiwstał
zkrzesła.–Myślę,żepowinienempójśćdowioskiipogadać
zeznajomymi.
–Jakonmożeznimirozmawiać,skoronieznaichjęzyka?
–zapytałaprostozmostupannaRose,gdypastorwyszedłzogrodu.
–Och,oncośtakiegozrobi,żezrozumiejągo–wyjaśniłazdumą
żona.–Współczucie,nowiepani,izwykłeczłowieczeństwo.
Onnawettarłbysięnosamizdzikusami.
–Obawiamsię,żemożewybuchnąćskandalibędziemymusieli
gostamtądwywieźć–stwierdziłastarszapannaFlood-Porter.
–Tobyłmójbłąd–oświadczyłapaniBarnes.–Wiem,żeludzie
myślą,iżjestemzbytciekawska.Aletaknaprawdętozmuszamsię,
byokazaćzainteresowaniesprawamimojegosąsiada.Tomójprotest
przeciwkotejnaszejokropnejnarodowejnieśmiałości.
–Ależmyjesteśmyztegodumni!–wtrąciłapannaRose.–Anglia
niemusisięreklamować.
–Oczywiście,żenie…Alemyitakkiedyśpójdziemytądrogą.
Ciągleprzypominamsobie,żesiedzącemuobokmnienieznajomemu,
