Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Gryfołatkimieszkałyzwyklenadrzwiachdomów,zktórymiżyły
wsymbiozie.Świetniesprawdzałysięwroliodźwiernych.Potrafiły
teżkomunikowaćsięnaodległość,przekazującsobiedźwięk.
Wyhodowanieichnainnejpowierzchniniżdrzwibyłonielada
wyzwaniem,jednakwNieustraszonymrozpleniłysiępocałym
domu,wyrastającwnajmniejspodziewanychmiejscach.
Jagaweszładoaltany,chwyciłazażelaznąobręczizastukałanią.
–Wędkarzjedennastanowisku!–zawołała.–Jaktamuwas?!
–Tuwędkarzdwa!–rozdźwięczałsięgryfołatekgłosem
Patryka.–WieżaPółnocnaobstawiona!
–Zgłaszasięwędkarztrzy!WieżaPołudniowagotowa
napolowanie!–Pomimometalicznychzniekształceńdźwięku
wgłosiewydostającymsięzgryfołatkidałosięsłyszećdrapieżną
nutę,takcharakterystycznądlaMab,nocnejwróżkizNiespokojnej
Bandy.
–Dawaćmitubłyskawice!–zapiałMichaśPodwiej,który
najwidoczniejzapomniał,żenaczaspołowówmiałbyćwędkarzem
cztery.–Złapięjewszystkieitakwyprzytulam,żezapomną
grzmieć!
–Tykapuścianagłowo,piorunówniemożnaprzytulać!–Mab
naskoczyłanaroztrzepanegodemonawiatru.
–Samajesteś...
GdzieśwoddaliwybrzmiałHejnałMariacki,znak,żewybiła
pełnagodzina.
Byłapiątapopołudniu.Gęstekropledeszczuzadudniłyodach.
PrzewalającesięnadNieustraszonymchmuryciemniałyzkażdą
chwilą.Wydawaćbysięmogło,żemaleńkawiata,podktórą
znajdowałsięmechanizmsterowaniawędką,niemogładaćJadze
wystarczającejochronyprzedzacinającymdeszczem.Ajednak...
Kroplewodypoprostuparowały.Ulatniałysięzarazpozetknięciu
zniewidocznąbarierą.Magicznazaporanieprzepuszczałateż
podmuchówwiatru,którypotężniałzminutynaminutę.
