Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
ŚwiatyrównoległeRW2010
–Mamyradio.Zabezpieczonyprzednanomodel,alecośwysiadło
wodbiorniku.Trudnomipowiedziećco.Mawbudowanylokalizator,powinien
działać.Zostawimywamteżkarabinitrochęzapasów.Lekimacietutaj.
IrlandczykspojrzałzniedowierzaniemnaPassiegoizamrugałkilkarazy.
–Podczasgdywy...?
–Udajemysięnapołudnie,dopunktuzbornego.–Finprzyczesałwłosy
palcami.–Musimydowiedziećsięwięcej.Pomóc.
–Acoznami,zostawicienastutaj?
–Niepójdziecie,pocałunekzimywaszabije.–Passilekkowzruszyłramionami.
–Kiedydołączymydoinnych,przyślemypomoc.Lekarza.Możetransport.
Informacje.
–Tutajnicwamniegrozi,maciezapasy,leki,ciepłeubrania...–włączyłsię
Heino.MłodszyzFinów,kiedyjużmówił,wydawałsięswobodniejformułować
zdania.–Bezpieczniejdlawaszostaćipoczekać.Wrócimy.
RickDunhampowolipokiwałgłowąiwbiłwzrokwpłomieńświecy.Obaj
żołnierzemielirację.Niewyobrażałsobiedalszegomarszuprzezzimę,zwłaszcza
zdzieckiem.Tutajbyłowszystko,czegopotrzebowalidoprzetrwania.Tylkożeto
stawiałojegoiSiobhannakrawędzi.Popełnijedenbłądicórka–chora
dziewięcioletniadziewczynka–zostaniesama,bezopieki,beznikogo,dokogo
mogłabysięchociażodezwać.
Niemógłprzecieżpowiedzieć,żepotworniesięboisamotnościwtymbiałym,
cichym,obcymświecie.
Finowiewyruszylioświciekrótkiegopółnocnegodnia,kiedystalowechmury
stałyniskonaniebie,aichkolorzlewałsięzszarawymhoryzontem,widocznym
ponadniskimibudynkamiprzedmieść.Rickobserwowałichodejścieprzezokno
szpitala,stojącobokniewielkiegostosuzapasów,którezostawili.Ledwowidoczne
dziękimaskującymkurtkomsylwetkiprzeszłyprzezszpitalnyparking,znaczącśnieg
21Echo
