Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
ŚwiatyrównoległeRW2010
–Udoktora.–Rickpogłaskałcórkę.Rudewłosyostrokontrastowałyzbielą
poduszki.
–Mamateżtujest?
–Nie,mamapojechałanasszukać.–Mężczyznauciekłwzrokiem.–Czytonie
zabawne:myszukaliśmyjej,aonaszukanas.
–Jakwbajceokogutku?–Słabyuśmiechożywiłniemalkredowobiałątwarz.–
Śmieszne.
–Właśnie,bardzośmieszne.Wieszco?–Rickodkaszlnąłkilkarazy
izniepokojemspojrzałnawłasnedrżącedłonie.Trzebabędziesięsamemuzaprawić
lekami...–Pomyślałemsobie,żeposiedzimytujakiśczasipoczekamy.Całkiemtu
wygodnie,prawda?Amama,jakwróci,znajdzienasbeztrudu.
–Możepoprostuzadzwońmy?–Dziewczynkakaszlnęła,najpierwraz,apotem
całąseriąkrótkichkaszlnięć,miotającychdrobnągłówkąpopoduszce.Podałjej
manierkęiprzezchwilępiłachciwie.Potemopadłanałóżko.Cieńbóluzakłócił
zielonypołyskoczu.
–Niemożemy.–RickDunhamuśmiechnąłsięsmutno.Jakwytłumaczyć
dziecku,cosięwydarzyło?Jakmupowiedzieć,żecałykraj,możeświat,zmieniłsię
zdnianadzieńinigdyjużniebędzietakisam?–Rozłączacałyczas.Pewniemamie
sięcośpopsuło.
–Aha...Tobędziemymusielipoczekać,ażnaprawi.–Siobhanmówiłacoraz
ciszej,jejgłospowoliprzechodziłwmamrotanie.Najwyraźniejtekilkazdańjużją
zmęczyło.
–Niemartwsię,poczekamy.Tatapójdziedosklepuizrobikolację,atysię
prześpij,zgoda?
–Mhm.
–Isiedźpodkołdrą,dobrze?
–Mhm.
24Echo
