Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
1 Świętowanienieważkości
1
Wostatnimdniusierpnia2021roku,dokładniedwatygodniepotym,
jakkanikuła,zwanateżPsimiDniami,oficjalniedobiegłakońca,
znalazłemsięnaMorawachipostanowiłem,żewyruszęwpieszą
podróżpotejumęczonejupałami,susząinawetincydentalnymi
tornadamikrainie,wnadziei,żeudamisięzapełnićpustkę,którą
kilkanaścieostatnichmiesięcywydrążyłownasinaszychczasach.
WielkaZarazazdawałasiędobiegaćkońca,copozwalałosądzić,że–
nawetjeżeliświatniewrócidoswojej(itakdośćwątpliwej)
wcześniejszejformy–zostałonamtrochęczasuprzedkolejnym
morem,wielkąkatastrofą,ostatecznązagładą.Nadnaszą–takbardzo
przecieżludzką–naiwnościąniemasięcospecjalnieznęcać:omojej
kondycjiświadczynajlepiejto,żepustceibeznadzieimijającego(no,
oby!)czasupostanowiłemdaćodpórzpomocąjednejznajbardziej
melancholijnychkrain,jakiesąmidostępne;piszęomelancholii,żeby
przedmelancholiąuciecwtozajęcie,żeby,jakczłowiekukąszony
przezskorpiona,jadleczyćjadem–jaktoująłRobertBurton,
największypisarzszaleństwawdziejachliteratury.
UBurtonateżpojawiająsięMorawy–itakże,comożenieistotne,
aleprzecieżurocze,wkontekściepodróży.CytujeongdzieśJanaSkálę
zDoubravki(uniegowzangielszczonejizlatynizowanejjednocześnie
wersji,botaksiętotammiesza–awięcJamesaDubraviusa),który
byłbiskupemOłomuńcaiautoremłacińskiejhistoriiCzech,Historia
Bohemica.Przytoczeniepochodzijednakzinnegozupełniedziełatego
autora,Libellusdepiscinisetpiscium,quiineisaluntur
natura,poświęconegorybomiichhodowliwrybnychstawach.Biskup
Jan,podróżującprzezMorawynaŚląsk,spotyka–jaksprawozdaje,
aBurtonzanimpowtarza–pewnegoarystokratę,któryobuty
wwędkarskiekaloszesięgająceposamokroczebrodziwwodzie
izarzucasieci,pracującwespółzresztąrybaków,anakrytykę,żetaka
pracanieprzystoiwielkiemupanu,odpowiada:„Skoroinnimogą
polowaćnazające,czemużbymnieniebyłowolnopolować
nakarpie?”.(Jeślitoniejestdobryprzyczynekdobadańnadowym
