Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Znaczeniesygnałówalarmowychwdiagnostycestanówchorobowych
11
Szczególneznaczeniemająsygnałyalarmowesubiektywne,przy-
taczanewielokrotnieprzezznakomitegoprof.W.Orłowskiegojako
„zwiastuny”lubobjawyprodromalnewieluchorób.
Przykłademmogąbyćnp.aurasłuchowalubwzrokowawmigreno-
wychbólachgłowy,bóleuchastwierdzanewnaciekunowotworowymfał-
dówgłosowych(prawdziwych),łaskotaniewgardle„zapodniebieniem”
jakopoczątekostregonieżytunosa(kataru),złesamopoczucieidreszcze
jakozwiastunprzeziębienia,bolesnośćpodudziajakozwiastunzakrzepi-
cy,lękprzedupadkiem–zwiastunniesprawnościukładurównowagi,drę-
twienietwarzywpółpaścuczyporażeniunerwuVII.
Mimożeozwiastunachczyobjawachprodromalnychchoróbmówiło
sięodbardzodawna,uważamy,żezbytmałouwagibyłotymzjawiskom
poświęcone,żeniedocenianowpełnistanówniepokojącychchoregooraz
ichznaczeniadiagnostycznego.
Niedocenianoczęstotakżespokojnegokontaktusłownegolekarza
zpacjentem,znalezieniaczasunaprzychylnewyjaśnieniewieluwątpliwo-
ści,comaogromnywpływnawzajemnezaufaniewnastępstwieprzeka-
zywanychrozmowąmyśli.
„…amyśljestsformułowanatymlepiej,imłatwiejprzychodziod-
biorcyzrozumiećją,przyjąćdowiadomościizapamiętać”(W.Pi-
sarek,„Słowamiędzyludźmi”).
Stądteżniecoinnakoncepcjazwiastunów(objawówprodromalnych)
podpostaciąsygnałówalarmowychsubiektywnych,którympoświęca
siętakwielemiejscawewszystkichrozdziałachtejksiążki.Sygnałyte
stanowiązatemniecołagodniejsząformęobjawów,comożebyćmałoza-
uważalne,lubwogóleniejestczęstobranepoduwagę.
Bardzoczęstoprzecieżnawetdoświadczenispecjaliścipomijają
wdiagnostycezjawiskazwiastunów,zwłaszczajeślisątozwia-
stunyrzadziejwystępujące,choćwrozumieniuautorówrozdzia-
łubędąpodporządkowaneregułomdiagnostycznymjakosygnały
alarmowesubiektywne.
Przypominamyotym,ponieważpojęciezwiastunówchorobyczyob-
jawówprodromalnych,kiedyśdośćpowszechne,uległojakbyzapomnie-
