Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
epoki,zatęchłąciszęprzedburząumieAragon
pomistrzowskuoddaćdziwnąszarościąswejprozy.
Nigdzieżadnegoakcentu,nigdzieżadnegowybuchu.
ZamordowanieLibertade’a,samobójstwoSolange,śmierć
Judyty,podłośćitragedie−wszystkotoniegłucho
wmiękkimdywanietejprozy.Sątolata1908−1911.
Nigdyświatniewydawałsiętakskończony,takstary
ibezprzyszłości.Czaszdajesiękończyćwśródspraw
błahychiprzesądzonych,wogromnejmonotonii,wciszy
wielkiegoodpływu.Siły,którenimwgłębiwstrząsały,
sąjeszczenieme,niemająswegoorganu.
CzęśćtrzeciąrezerwujesobieAragon,żebywreszcie
wprowadzićnascenęwłaściwyproletariatwalczący.
Taczęśćksiążkijestjakgdybywielkąkronikąwypadków
odziejowejdoniosłości,jakietocząsięweFrancji
iwEuropie,wpozornejciszyibezruchu,wlatach
1911−1912.Nigdyhistorianiebyłatakzamaskowana,tak
głębokozakonspirowanajakwtejepocewielkich
towarzystwakcyjnychimiędzynarodowychafer.Aragon
ukazujezazębieniapolitykiiinteresów,mrowiskointryg
imatactw,obnażamechanizmwypadkówdookoła
jednegozepizodówzaciekłejwalkiklas,dookołastrajku
szoferówpracującychwogromnymkonsorcjum,które
zmonopolizowałokomunikacjękołowąwParyżu.Aragon
ukazujepotwornykłąbsprawy,wktórąuwikłanyjest
rząd,policja,kierownicypartii−wszystkomarionetki
wrękachgrupyaferzystów,jakQuesnelczyWisner,
imniejszychkanalij,jakdeHouten,prowokującychprzy
pomocypolicjiakcjęterrorystycznąanarchistów,ażeby
zdyskredytowaćwopiniipublicznejruchstrajkowy.
Taczęśćnajbardziejodbiegaodtradycyjnejformy
powieści.Figuryschodząnamarginesnarracji,naktórej
czołowysuwasięsama„sprawa”.Żadnegoliryzmu,
żadnycharabesekstylowych,pikanteryjiefektów.Mimo
kronikarskiegosuchegotonujestwtejproziewielki
oddechepicki,patoshistorii.Rozwijasięzkarttych
rozdziałówrozległapanoramaepoki,naktórejtleepizody
strajku,zajściaizdarzeniaukazująsięwminiaturowej
perspektywiestarychobrazówbatalistycznych.Godna
