Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
K.B.:W2007rokuzadeklarowałpan,żekończy
zkarierąaktora.Wktórymmomenciepowiedział
pansobie:„Dość,przestajęgrać”?
M.K.:Zacząłem—tymWawrzusiemz
Żółtejciżemki
—kiedymiałemdziesięćlat.Tojestszmatczasu,
straszniedługiproces.Miałempięćdziesiątparęlat
nato,żebyosiągnąćpewienstopieńzniechęcenia,
wątpliwościczydystansuwystarczającego,żeby
zechciećzrezygnowaćztegozawodu.Faktnarodzin
wdomu,wktórymwidzisięnietylkoradośćbycia
aktorem,aletakżekosztyztegowynikające,teżmógł
miećnatowpływ.Tojestoczywiściezawód
fascynujący,bopozwalanamprzenieśćsięwświat
baśni:małokomuudajesięcotrzymiesiące,jak
dobrzepójdzie,zakładaćinnykostiumrazemzinnym
życiemicośprzeżywać.Natomiastsiłąrzeczypopada
sięwrutynę.Dlanaswszystkichpożar—wcałym
swoimdramacie—jestczymśfascynującym.Dla
strażakatocodzienność.
K.B.:Niektórepanapostacie—naprzykładRoman
Boryczkoz
Zaklętychrewirów
czyTomaszAdamczyk
z
Pieniądzetoniewszystko
—dążądocelu,ajak
jużtencelosiągną,touciekają.Możechodzioto,
żewiększasatysfakcjajestzgonieniakróliczkaniż
zezłapaniago?
M.K.:Tozdecydowaniejestbliskiemojejfilozofii
życiowej.Osiągnięciecelubardzoczęstobywa
złudne,nieuwalniaodtroskizwątpienia.Alemówię
tozperspektywyczłowieka
sześćdziesięcioparoletniego.
K.B.:Rosnąkolejnepokolenia,dlaktórychjestpan
aktorskimautorytetem.Dobrzesiępanczujewroli
mentora?
M.K.:Niewierzęspecjalniewtakąpozycję.Każdy
mawłasnyscenariuszżycia,jakiśgen,którynim
