Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Opowieśćpierwsza
–Pewnietak,aleniedziękiwitrażowiprzeniosłasiędoswo-
ichczasów.
–Nie?–Alicjabardzosięzdziwiła.
–Nie.Przecieżwidziałaś,żekiedywłożyliśmywszystkiebra-
kującekrople,Helenawciążbyłaznami.–Martawzięładoręki
podarekodHeleny.–Todziękitejksiędze.
–Pokaż–niepytającozgodę,wzięładorękiksięgężyczeń.
NietrzymałajejztakimnamaszczeniemjakMartaczydziadek.
Dlaniejbyłatylkopiękniewykonanąksiążkązdawnychczasów,
jakichpełnowdomudziadka.–Jestpusta–powiedziała.
–Niezupełnie–zaoponowałacichoMartaiszybkowło-
żyłaręcedokieszeni.Kusiłoją,żebyzabraćksięgęzrąkAlicji.
–Otwórzjąnapoczątku.
Marzeniemmoimjest,
bytęsknotynadszedłkres,
byszczęściemlosczarędopełnił
iprzyjaciółcemejmarzeniespełnił
–przeczytałapowoliispojrzałapytająconaMartę.–Tytona-
pisałaś?
–Tak–kiwnęłagłową.
–Jaknaproblemyzczytaniem,tonieźlesobieradziszzry-
mami.
–Skądwiesz?–Martapodniosłananiązdziwioneoczy
.Nawet
przezmyślbyjejnieprzeszło,żeHelenajązdradziła.Tylkoonawie-
działaojejsłabościiprawdziwympowodzieniechęcidoksiążek.
14
