Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–AskoropozostaliśmyprzyAntku,tomusiałamobiecać
dziadkowi,żenieotworzępokojuprzeddatąnadrzwiach.Ity
teżsięnatozgodziłeś–powiedziaławolnoiznaciskiemmama.
–Dlaświętegospokoju!Alesamawidzisz,żepotrzebu-
jemywiększejpoczekalni.Zresztą,tatwojawróżbadotyczyła
tylkoAntka,tak?
–Tak.„Chłopiecztejrodzinyprzeżyjetosamo,coja,
wdniudziesiątegoczerwcadwatysiącedwudziestegoczwar-
tegoroku”
.Podobnobratdziadkaczęstopowtarzałtesłowa.
Ijeszczetwierdził,żechłopakbędziesięnazywałAntek.
Natacietesłowaniezrobiłynajmniejszegowrażenia.
–Alejutrogoprzecieżniebędzie!–przypomniał.–
Wyjedziezsamegorana.Samawidzisz.Trzebatylkopo-
sprzątaćpokójimożnazaczynać!
–Wolałabym…
–Dobrze,japosprzątamjutrorano.Kogojakkogo,ale
mnietowaszeprzeznaczenienapewnoniedotyczy.Pamiętasz
chociaż,gdzieschowałaśklucz?
–Pamiętam.Całetelatananimspałeś.
–Podmateracem?Sprytne!
–Raczejniejesteśksięciemnaziarnkugrochu,skoronic
niewyczułeś.
–Jakośmnietoniemartwi.
Głosyrodzicówumilkły.Antekpostanowił,żemusi
zdobyćtenkluczizobaczyćpokójjeszczeprzedwyjazdem.
Przecieżporemonciewszystkozniegozniknie.Jego
imiennik,októrymdotychczasniesłyszał,bardzogozafa-
scynował.Jakietajemniceukryłwtympokoju?
17
