Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
mógłzrzucićzsiebiegranatowąkamizelkęzbiałąnaszywką
napiersi,przedstawiającązwierzęogłowieiskrzydłachorła,
ałapachiogonielwa.Mimotegodumnegogodłaczułsię
wswoimmundurkuzupełnienijaki,choćrodziceobiecywali
cośwręczprzeciwnego–żebędziekimśwyjątkowym.
Gdywrazzkolegamiprzemierzaliulicewswoichgranato-
wychkamizelkach,przechodnieszeptalimiędzysobąonaj-
lepszejinajdroższejszkolewmieście.Możewięcprawdąbyło
to,coczasamimówiłamama,gdywracałazwywiadówki.
Antekniezasłużyłnatęszkołę.Bojakinaczejwytłumaczyć
to,żewniczymniepotrafiłsięwyróżnić?
Wychowawczyni–wysokaszatynkawstarannymmaki-
jażu–właśniewyliczaławszystkichuczniów,którzyzdobyli
nagrodywkonkursach.Przezcałyrokszkolnynawetjeden
włosekniewymknąłsięspodstaranniezaczesanegokoczka.
Awswojejprążkowanejkoszuliibiałychspodniachmogłaby
wystąpićwreklamieżelazkaiproszkudoprania.
–Czasnanajwiększąklasowądumę!–powiedziała,
akącikjejustlekkosięuniósł,cobyłowyrazemnajwiększego
uznania.
Wiadomo–chodziłooSławinę.Wyprostowanajakstruna
blondynkazwłosamizwiązanymiwniedbałykucykbyła
bardzotajemnicza.Choćmieszkałaztatąibabciąblisko
domuAntka,rzadkowidywałjąposzkole,bowiecznietre-
nowała.Więcejnajejtematmożnasiębyłodowiedziećzwy-
wiadów,któreudzieliłakilkulokalnymgazetom.Wywiady
wisiaływszkolnejgablocie.Mówiła,żezainteresowałasię
siatkówką,ponieważjejmama,którazmarłakrótkopojej
5
