Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Achtaprzeprowadzka
Tendzieńmusiałwkońcunadejść.Bazylekjużoddawnaniespał
iwpatrywałsięwokno,czekając,ażsłońcezajrzydojegopokoju.
Chwilępóźniejwdrzwiachstanęłamama.
—Wstawaj,kochanie.Śniadaniejużgotowe—powiedziała
wesołymtonem.
Bazylekstęknąłiodwróciłwzrok.Niemiałochotywstawać,atym
bardziejpakowaćsięprzedjutrzejsząpodróżą.
Pochwiligłośnozakaszlał.Dwarazy.
—Bolimniegardło—rzekł,starającsięnadaćswemugłosowi
ochrypłebrzmienie.
Mamawestchnęła.
—Tonicniepomoże—ostrzegła.—Jesteśzdrówjakrydz
—dodała,podchodzącdosynka.—Kochanie,jużotym
rozmawialiśmy.Spójrznamnie.Musimystądodleciećidobrzeotym
wiesz.
Bazylekzerwałsięzłóżeczka.
—Alejaniechcę!—wołałbliskipłaczu.—Chcęzostać
wnaszymlesie.Tumamprzyjaciół,ulubionemiejsca—zaczął
chlipać.
Mamapogłaskałagoponastroszonej,żółtejgłówce.
—Synku—zaczęła.—Życiemwilgrządząpewneprawainie
możnaichłamać.Odlatujemystąd,jużniedługospadnieśniegichwyci
mróz.
—Ainneptakizostają—mówiłrozgoryczonymalec.
