Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Nie–przyznał.–Alewłaśnietojestnajpiękniejszewprzygodach.
–Noniewiem–rzekłChichotek.–Tyjesteświelkimwikingiem,
ajamałymreniferkiem.Iwsumietowolałbym,żebyprzygody
polegałynaskakaniuprzezstrumykiiturlaniusięzgórki.
–Niezabraknienamitego–pocieszyłgoTappi.–Toco?
Dokończymyspaceriprzygotujemypodwieczorek?
–Pewnie!–ucieszyłsięreniferek.
Och,byłtozpewnościąjedenznajwspanialszychspacerówtego
lata!Obajprzyjacielenajpierwurządzili
sobiekonkursnanajładniejsząszyszkęznalezionązzamkniętymi
oczami,potemwymienilisięplotkamizestademszpaków,poleżeli
chwilęnamchu,słuchającpluskustrumyka,anastępnieskakaliprzez
falenabrzeguLodowejZatoki,ażTappiprzypomniałsobie,
żewsumietonieprzepadazaskakaniem.PóźniejwrócilidoChaty,
którajakzwykleprzywitałaichgłośnymskrzypnięciemdrzwi,rozpalili
ogieńwkominkuipopijaligorącączekoladę,śmiejącsięiżartując.
Dopieropóźnymwieczorem,gdyChichotekułożyłsięjużdosnu,
anadChatązamigotałypierwszegwiazdki,Tappiwziąłsiępodboki
ispojrzałprostonamnie.
–Drogiautorze!Niebędzieżadnychsmokówaniolbrzymów,co?
Trochęmnietopytaniezdziwiłoipostanowiłemsobiezwikinga
zażartować.
–Hmm…Alepodobnotysobiezewszystkimdaszradę!
–Notak!–Tappizdumąpogładziłsiępobrodzie.–Aleniechcę,
bysięChichotekwystraszył.
Uśmiechnąłemsię,bojakżebyinaczej.
–Obiecuję,żeniebędziewtejksiążceniczego,comogłoby
wystraszyćChichotka.Słowoautora.
–Notodobrze–ucieszyłsięTappiizarazspojrzałnamnie
bystro.–Acokonkretniebędzie?–zapytał.
