Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
TEATRPOLITYCZNYJAKODETEKTORZMIANSPOŁECZNYCH
Wieleprojektówdueturealizowanychztakimpodejściemudowad
niało,żeteatrniemaażtakdużegowpływunarzeczywistość,awidz
zaangażowanywdziałanianascenieniekonieczniestajesięzaangażowa
nymobywatelem.Niemniejjednakprzynosiłyonewarteuwagireflek
sjechociażbynatematraminstytucjonalnych,wktórychporuszamysię
jakoodbiorcysztuki.
Wtlewyczerpywaniasięformułyteatrukrytycznegodośćintensyw
niezacząłrozwijaćsięnurtteatrupartycypacyjnegoiemancypacyjne
go,któryzaJosetteFéralmożnanazwaćperformatywnym24,gdyżkła
dzienacisknadzianiesięiaktywneuczestnictwowidza.WPolsceten
modelteatrujestwostatnichlatachpopularnyrównieżdlatego,żejest
postrzeganyjakonajbardziejskutecznywzachęcaniuodbiorcówsztuki
doaktywnościobywatelskiej.Oddawaniewidzowiskrawkawładzyma
muuświadomićjegosprawczośćisiłę.Wedletejstrategiiscenateatralna
stajesięreprezentacjąscenypublicznej,naktórejoddajesięgłosgrupom
dotychczasmarginalizowanymalbowręczwykluczonym.Teatrpełni
więcfunkcjępoligonu,gdzieinscenizujesięspołecznekonfliktyipro
jektujenowemodelerzeczywistości.Stajesięprzestrzeniąagonistyczną,
zgodnieztym,jakmyślioniejMoufe:
Zpunktuwidzeniateoriihegemonii,praktykiartystyczneodgrywająrolę
wustanawianiuiutrwalaniudanegoporządkusymbolicznegolubteżwjego
kwestionowaniu–dlategowłaśniezawszeposiadająswójpolitycznywymiar.
(ł)Chodziooddaniegłosuwszystkimuciszanymwramachistniejącejhe
gemonii,wydobyciewielościpraktykidoświadczeń,którestanowiątkankę
danegospołeczeństwa,wrazzkonfliktami,jakiezasobąpociągają25.
WtenparadygmatsztukizpewnościąwpisujesięteatrchórowyMar
tyGórnickiej,którywpierwszejidrugiejodsłonieskładałsięwyłącznie
zkobietniezajmującychsięzawodowośpiewem.Choreutki,zróżnico
wanepodwzględemdoświadczenia,wiekuiwyglądu,reprezentowały
kobiececiałospołecznerównieżdlatego,żeprzywoływałypragnienia,
kulturowewyobrażeniaistereotypy,częstoograniczającepoleauto
ekspresji.Wkolejnychprojektachstrukturachóruuległakomplikacji:
24J.Féral,Rzeczywistośćwobecwyzwaniateatru,przeł.W.Prażuch,flDidaskalia”
2012,nr109–110,s.19.
25Ch.Moufe,Agonistyczneprzestrzeniepubliczneipolitykademokratyczna,dz.cyt.
23
