Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
audiencję.Klemensulitowałsięnadniegodnym
grzesznikiemiobiecałwstawićsięzamną.Tojest
właśniepismo,którepoleciłprzekazaćtobie.
–Zatemdajmije.–JakubzMolaywziąłpodany
muzwójiniezdejmującpapieskiejpieczęci,wrzucił
gowogieńpłonącynakominku.
–Nocóż,zasłużyłemnato–rzekłzpokorąJean
zTour.
–Dobrze,żewyraziłeśskruchęzaswójgrzech,zanim
wręczyłeśmiprzesłanieKlemensa.Niemapowodów,
bypapieżingerowaławsprawyZakonuRycerzyŚwiątyni.
Czyżnietak?
–Zpewnością…–wykrztusiłrozżalonytemplariusz,
tracącjużnadziejęnaodzyskanieutraconegopłaszcza.
–Przyznam,żebardzobrakowałomiciebie.Inie
tylkomnie,leczcałemuzakonowi.Twojedoświadczenie
iwiedzasąbardzoprzydatnetemplariuszom,atwójbłąd
niechposłużytobieibraciomjakolekcjapokory
iposłuszeństwa.Zarazotrzymaszzpowrotemswój
płaszcz.Zwracamcirównieżstanowiskoskarbnika.
–Dzięki,łaskawypanie–templariuszpadłnakolana
iucałowałdłońwielkiegomistrza.
–Niewiem,jakzdołasztouczynić,leczmusisz
zwrócićdoskarbcakrólewskidług.–JakubzMolay
zakończyłświadczeniedobrychuczynków.–Minęłydwa
miesiące,aFilipPięknynieprzyniósłnamanijednego
liwra.
JeanzTourzałożyłbiałypłaszczzczerwonym
krzyżemipośpieszyłdokróla.Filip,jakzwykle,niedał
